Η επέτειος των Θρύλων!

Τρίτη, 13 Μαΐου 2014 - 12:36

Αυτό το κείμενο είναι προγραμματισμένο για να μπει στις 00.00. Τη στιγμή των τεσσάρων μηδενικών, την ώρα που δυνητικά ενώνονται οι δύο ημερομηνίες. Σε αυτήν την περίπτωση η 12η και η 13η Μαΐου, οι δύο ημερομηνίες που η ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού αντίκρισε τον υπόλοιπο κόσμο από την κορυφή της Ευρώπης.

Εννοείται ότι θα ήταν κατάλληλο να καταγραφούν και εδώ οι στιγμές. Αλλά δεν χρειάζεται πραγματικά να συμβεί αυτό. Το πιο κατάλληλο θα ήταν να περιγραφεί η συναισθηματική ένταση, η έκσταση και οι ψευδαισθήσεις: ο τρόπος που ο κόσμος εκείνες τις δύο μέρες- για να γίνει πιο ακριβές το θέμα, εκείνα τα δύο τριήμερα- έμοιαζε ομορφότερος από ό,τι όντως ήταν.

Ο Ολυμπιακός είναι ο απερχόμενος πρωταθλητής Ευρώπης, θα γίνει, για την ακρίβεια, την προσεχή Κυριακή, 18 Μαΐου, στο Μιλάνο, στο Final 4 που συμμετέχουν οι δύο ομάδες που οι «ερυθρόλευκοι» έχουν νικήσει στους ισάριθμους τελικούς που έδωσαν: η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, από τη μία πλευρά, η Ρεάλ Μαδρίτης από την άλλη. Θα είναι μία τρόπον τινά δικαίωση για τον Ολυμπιακό αν ο τελικός είναι ανάμεσα σε αυτές τις δύο ομάδες, θα δείχνει τι κατάφερε ο Ολυμπιακός. Ήταν σαν να έδιωξαν οι Ούγγροι τα σοβιετικά τανκς στη Βουδαπέστη το 1956. Μία σχεδόν ταιριαστή παρομοίωση για αυτήν την «τερατική» διετία του μεγάλου Ολυμπιακού.

Ένα άτυπο τοπ 5, το οποίο δεν είναι στιγμών δόξας, θα μπορούσε να είναι το εξής:

-Ο Βασίλης Σπανούλης έμαθε, παρά το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός είναι η δική του ομάδα, να μένει στον πάγκο στα τελευταία λεπτά ενός παιχνιδιού. Κάτι που ενδεχομένως να μην του αρέσει, αλλά μέσα στο ανυπόφορο τον κάνει καλύτερο άνθρωπο.

-Ο Κώστας Παπανικολάου ξεπέρασε τα ψυχολογικά προβλήματά του. Αυτό ήταν επίσης εξαιρετικά σημαντικό, διότι ο Ντούσαν Ίβκοβιτς έλεγε ότι το παιδί έτρεμε σαν το ψάρι μπαίνοντας στο γήπεδο στις αρχές του 2011-12.

-Ο Ολυμπιακός έχει παίκτες σε όλες τις ομάδες του Final 4. Τον Παπανικολάου και τον Τζόι Ντόρσεϊ στην Μπαρτσελόνα, τον Κάιλ Χάινς και τον Μίλος Τεόντοσιτς στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, τον Γιάννη Μπουρούση και τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη σε Ρεάλ Μαδρίτης και Μακάμπι Τελ Αβίβ αντιστοίχως.

-Ο Πέρο Άντιτς ήταν πάντα εκεί. Ο τρόπος που τη «λέει» στον Μίλος Τεόντοσιτς στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ είναι επίσης συμβολικός. Λένε ότι δεν είχε χημεία με την υπόλοιπη ομάδα, αλλά υπεράσπιζε τους συμπαίκτες του καλύτερα από τον εαυτό του. Οι Ατλάντα Χοκς, και με τον τσαμπουκά του Πέρο για στοιχείο τους, έφθασαν στα 7 ματς τη σειρά με τους Ιντιάνα Πέισερς.

-Κάποια στιγμή θα νικούσαν τα πολλά χρήματα. Αλλά όταν για δύο διαδοχικά χρόνια δεν το καταφέρνουν, ο τρόπος διαχείρισης είναι ο ιδανικός τρόπος διαχείρισης.

Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψεις τη συναισθηματική ένταση. Είναι δυνητικά αδύνατον να δώσεις με λέξεις το πώς ένιωθες όταν ο Λο έκανε προσποίηση με αριστερή ντρίμπλα και έφθασε στο λέι απ μετά την τάπα του Χάινς στον Μίροτιτς ή πώς το χρονόμετρο μετρούσε με μανία αντιστρόφως και ο Σπανούλης έκανε τη σταυρωτή για να δώσει στον Πρίντεζη, που θα έβαζε το κορυφαίο καλάθι στην ιστορία του Ολυμπιακού.

Και μετά, την ώρα των τεσσάρων μηδενικών, ο Ολυμπιακός έγινε πρωταθλητής Ευρώπης. Για πάντα.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!