Δεν πεθαίνουν οι Θεοί...

Παρασκευή, 27 Νοεμβρίου 2020 - 09:17

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν ήταν απλά ένας καλός ποδοσφαιριστής, ούτε απλά ένας Θρύλος του αθλήματος, ήταν πάνω από όλα ένας ξεχωριστός αλλά και απλός άνθρωπος. Αγαπούσε τους ανθρώπους γύρω του και ούτε μία στιγμή δεν είδε τον εαυτό του σαν κάτι ανώτερο από εκείνους. Αυτό ακριβώς θα θυμούνται για πάντα όλοι όσοι τον γνώρισαν, αλλά και όλοι όσοι είδαν τα έργα του και το τι πρόσφερε ειδικά στον λαό της Αργεντινής. Από προχθές το απόγευμα τα Social Media έχουν γεμίσει από αναρτήσεις για τον «Ντιεγκίτο». Όλος ο αθλητικός κόσμος πενθεί γιατί έχασε ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια του που όμοιο του δεν περάσει ποτέ.

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου του 1960, στο φτωχό Μπουένος Άιρες της Αργεντινής και ξεκίνησε να παίζει στις αλάνες και στους δρόμους, όπως όλα τα παιδιά στη Λατινική Αμερική. Πριν καλά καλά κλείσει τα 18 του έχει ήδη σκοράρει 100 γκολ. Ήταν ασύλληπτος με την μπάλα στα πόδια, «άρρωστος» τεχνίτης με το αριστερό του πόδι να είναι φαρμακερό. Μάλιστα κάποιοι έλεγαν ότι η μπάλα έκλαιγε με λυγμούς όταν δεν βρισκόταν στο αριστερό του Μαραντόνα. Το 1982 ανακοινώνεται από την Μπαρτσελόνα έτοιμος να κυνηγήσει το ευρωπαϊκό του όνειρο με πολλές φιλοδοξίες και ελπίδες να γίνει ο κορυφαίος και να προσπεράσει τον μεγάλο Πελέ.

Ο ίδιος τότε όταν ρωτήθηκε είπε «Δεν έχω σκοπό να γίνω ο νέος Πελέ, θέλω να είμαι απλά ο Μαραντόνα» και το κατάφερε. Ήταν, είναι και θα είναι ο ένας και μοναδικός Μαραντόνα. Η στιγμή που όμως σημάδεψε την καριέρα του ήταν η μεταγραφή του στη Νάπολι. Μία ομάδα η οποία πήρε πολλά δάνεια και χρειάστηκε να χρεωθεί πολλά εκατομμύρια για να κάνει δικό της τον Αργεντινό σταρ.

Εκεί αγαπήθηκε όσο κανένας άλλος, ήταν ο άνθρωπος που άλλαξε την ιστορία της ομάδας των Ναπολιτάνων και τους οδήγησε και πάλι στην κορυφή του ιταλικού ποδοσφαίρου. Τα επιτεύγματα του δεν σταματάνε εκεί. Ο Μαραντόνα ήταν ο άνθρωπος που οδήγησε και την Αργεντινή στην κορυφή του κόσμου, κάτι που δεν έχει καταφέρει η «Αλμπισελέστε» ποτέ ξανά. Το 1986 λοιπόν στο Μεξικό ο αγώνας εναντίον της Αγγλίας για τα ημιτελικά έμελε να μείνει για πάντα γραμμένος στα κιτάπια του ποδοσφαίρου.

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα μετά από κόντρα που έγινε πρόλαβε τον τερματοφύλακα των «λιονταριών» Σίλτον και έστειλε την μπάλα στα δίχτυα με το αριστερό του χέρι. Ο διαιτητής δεν καταλογίζει παράβαση και έτσι η Αργεντινή ανοίγει το σκορ. Λίγο αργότερα ο «Ντιεγκίτο» θα σκοράρει ένα από τα καλύτερα τέρματα στην ιστορία του ποδοσφαίρου.

Ένα τέρμα που έκανε όλη την Αργεντινή να κλάψει από περηφάνια και εκατομμύρια παιδιά να αγαπήσουν όχι μόνο τον ίδιο, αλλά και ολόκληρο το άθλημα. «Θέλω να κλάψω. Θεέ μου να ζήσει το ποδόσφαιρο!» Αυτές ήταν μερικές φράσεις από αυτά που είπε ο εκφωνητής του αγώνα εκείνου.

Δυστυχώς όμως ο Μαραντόνα δεν άργησε να γίνεται είδηση για την εξωγηπεδική του ζωή και για τον εθισμό του στην κοκαΐνη και στο αλκοόλ. Για συνεχόμενες μέρες πριν από τους αγώνες έπινε άφθονο ουίσκι και το συνδύαζε με τα σκληρά ναρκωτικά. Όπως και αν έχει όμως ο Αργεντινός κατάφερε να ξεπεράσει αυτά τα προβλήματα όπως είχαν μεταφέρει πριν χρόνια Μέσα από την πατρίδα του.

Νίκησε πολλές φορές τον Θεό. Βρέθηκε πολλές φορές στο χείλος του γκρεμού και έβαζε τη ζωή του σε μεγάλο κίνδυνο με τις καταχρήσεις που έκανε. Το ίδιο έκανε και πριν 20 μέρες όταν μπήκε να κάνει χειρουργείο στον εγκέφαλο που βρέθηκε ένα αιμάτωμα, και πάλι τα κατάφερε. Χθες όμως δεν κατάφερε να ντριμπλάρει ξανά τον θάνατο και ο Θεός αποφάσισε να πάρει το «Θεό» μαζί του για πάντα. Η κληρονομιά που άφησε πίσω του είναι απερίγραπτα μεγάλη.

Όχι μόνο σε αγωνιστικό αλλά και σε επίπεδο ανθρώπου, γιατί ποτέ δεν ξέχασε από πού ξεκίνησε. Μια χρονιά είχε βρεθεί στο Βατικανό και άκουσε τον Πάπα να ανησυχεί για τα φτωχά παιδιά που πεινούσαν και το πρώτο πράγμα που του είπε ο πάντα αυθόρμητος Ντιέγκο ήταν να πουλήσει τις χρυσές στέγες του ναού.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως το πρώτο του μέλημα ήταν πάντα να βοηθάει όσους είχαν ανάγκη. Από προχθές οι δύο πόλεις που αγαπήθηκε σαν Θεός πενθούν και μαζί τους ολόκληρος ο πλανήτης. Γιατί πολύ απλά ο Ντιέγκο Μαραντόνα ήταν ο ποδοσφαιριστής που με την επιρροή που είχε στο άθλημα μεγάλωσαν γενιές και γενιές και θα συνεχίσουν να μεγαλώνουν έτσι για πάντα.

Γιατί, πολύ απλά ο Μαραντόνα ήταν ΤΟ ποδόσφαιρο.