Πόσο ψηλά να φτάσεις όταν...

Πέμπτη, 10 Δεκεμβρίου 2015 - 19:05

Ψύχραιμα να δούμε την πραγματικότητα μετά και το χθεσινό τελευταίο ματς του Champions League.

Η ΑΡΣΕΝΑΛ προκρίθηκε δίκαια, από τη στιγμή κατά την οποία ήρθε εδώ να παίξει έναν τελικό και κέρδισε καθαρά, βάζοντας τρία γκολ και έχοντας δοκάρι στο 0-0.
*Κατέθεσε μεγαλύτερη εμπειρία και καλύτερη ποιότητα. Το ξέραμε ότι έχει ανώτερη ομάδα -είναι 2η στην Πρέμιερ Λιγκ. Ξέραμε κι ότι έχει άλλες παραστάσεις ως ομάδα, αλλά και ατομικά ο κάθε παίκτης. Ο δικός μας προπονητής και οι δικοί μας παίκτες, πόσα τέτοια παιχνίδια έχουν δώσει;...

*Ο Οζίλ είναι το «10άρι» της Γερμανίας, ο Ζιρού ο φορ της Γαλλίας, ο Κοσιελνί ο στόπερ της Γαλλίας, ο Μερτεζάκερ είναι 115 φορές διεθνής με τη Γερμανία, ο Γουόλκοτ 42 με την Αγγλία, ο Μονρεάλ 16 με την Ισπανία, ο Τσεχ είναι Τσεχ, ο Φλαμινί, ο Ράμσεϊ. Εδώ ο Κάμπελ, τελευταίος τροχός της Αρσεναλ, ήταν ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού για όλο το β’ μισό της σεζόν πρόπερσι, για να μην ξεχνιόμαστε.

ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ, όμως, με τη δύναμη της έδρας μία πιο μεγάλη μάχη από τον Ολυμπιακό, να το πάει το ματς έως το τέλος, να γίνει θρίλερ και με τη βοήθεια του κόσμου να εξαντλήσει τις πιθανότητές του να πάρει την πρόκριση έστω οριακά.

*Η αλήθεια είναι ότι η ομάδα το πάλεψε. Για 65 λεπτά, έως το 3-0, το πάλεψε πολύ. Αλλά πολύ απλά δεν ήταν αρκετό. Ούτε αμυντικά ούτε επιθετικά. Είμαστε ένα κλικ πιο πίσω. Δεν μπορείς να έχεις παράπονο ότι δεν τα έδωσαν όλα. Ομως, ήταν σε πιο κάτω επίπεδο. Και οι στόπερ, αφού τα δύο γκολ μπήκαν από τον αντίπαλο φορ στην καρδιά της άμυνας. Και ο Μαζουακού, που έφαγε πολλές επιθέσεις από την πλευρά του, αδύναμος κρίκος πάλι. Ο Ομάρ ήταν και άτυχος στο πέναλτι (παρεμπιπτόντως, ο Ιταλός Ριτσόλι ήταν όντως ιδανικός διαιτητής για τη φιλοξενούμενη, αφού δεν έδωσε στον Ολυμπιακό ούτε τον πυρετό του...), αλλά δεν κάνουν έτσι τάκλιν στην μπάλα.

*Ο Πάρντο αμυντικά ήταν στο πουθενά και στο 1-0 και στο 3-0. Μπροστά μία καλή ενέργεια του Φορτούνη και μία του Πάρντο δεν φτάνουν. Ο Ιντέγε δεν τέλειωσε καν φάση. Κι ο Σεμπά και που τελείωσε είχε το γνωστό αποτέλεσμα. Στο κέντρο ο Μιλιβόγεβιτς δεν ήταν καμικάζι, όπως έπρεπε και ο Κασάμι αποδείχθηκε λίγος.

*Πολεμούσαν οι παίκτες του Ολυμπιακού. Σκίζονταν έως το 65’, όμως είτε λύγισαν από το άγχος του τελικού και δεν είχαν καθαρό μυαλό, είτε ήταν σε πιο κάτω επίπεδο από τους Αγγλους και στην τελική πάσα ή σουτ αποτύγχαναν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα πρώτα 25 λεπτά, εκεί που την πάτησαν την Αρσεναλ και δεν μπόρεσαν να βγάλουν ούτε μία καθαρή φάση για γκολ, ενώ είχαν τόσες ευκαιρίες να την κάνουν. Η ομάδα του Βενγκέρ όταν βγήκε καλά στην επίθεση είχε δοκάρι στο 25’ και γκολ στο 29’.

*Η διαφορά εμπειρίας φάνηκε και στα πρώτα λεπτά του β’ ημιχρόνου, που πάλι μπήκε δυνατά ο Ολυμπιακός κι έκλεισε στα καρέ της την Αρσεναλ. Ο πονηρός Ζιρού το έπαιξε τραυματίας και έσπασε τον ρυθμό μας… Και μετά από ένα λεπτό μας σκότωσε με το 2-0, όταν ο Κάμπελ πέρασε την μπάλα μέσα από πέντε «ερυθρόλευκους»! Η διαφορά είχε φανεί ενδεικτικά και σε μία άλλη φάση που ο Ιντέγε βγήκε με τον Τσεχ, αλλά λίγο πλάγια. Στο Ζάγκρεμπ σούταρε απευθείας και το έβαλε. Χθες με τον Τσεχ κώλωσε και πήγε για πάσα στο πουθενά.

ΝΟΜΙΖΩ ότι ο αρχιτέκτονας αυτής της καλής ομάδας του Ολυμπιακού, ο Μάρκο Σίλβα, θα μπορούσε χθες να τη βοηθήσει περισσότερο.

*Η ιδέα του ήταν να μπει και να παίξει μπάλα ο Ολυμπιακός, όχι να κλειστεί. Εκ των πραγμάτων, δεν αποδείχθηκε σωστή, αλλά εγώ δεν είμαι καθόλου βέβαιος πως το πρόβλημα ήταν εκεί. Οι επιλογές του ίσως. Στο Λονδίνο κλειδιά για την επική νίκη ήταν ο Καμπιάσο και ο Σαλίνο, που χθες έμειναν στον πάγκο. Τις παλιές καραβάνες θέλεις σε αυτά τα ματς. Να υπενθυμίσω ότι με την Μπάγερν στο Καραϊσκάκη, όταν ο Ολυμπιακός ήταν μέσα στο ματς έως το 88’, καλύτεροι παίκτες ήταν ο Σαλίνο και ο Καμπιάσο.

*Και δεν κατάλαβα τι νόημα είχε να γίνουν οι αλλαγές μετά το 70’. Το θέμα ήταν να μπουν φρέσκα πόδια στο 2-0 και όχι μετά το 3-0 που όλα είχαν τελειώσει. Αραγε από τον Σεμπά τι περίμενε να δώσει και τον άφησε τόσο πολύ; Υπήρχαν ο Τσόρι, ο Φινμπόγκασον και ο Ερνάνι. Και ο Κασάμι θεωρώ ότι έπρεπε νωρίτερα να είχε βγει.

ΣΗΜΑΣΙΑ έχει τώρα να δούμε πιο σφαιρικά την εικόνα του Ολυμπιακού και σε αυτό το Champions League.

*Και η εικόνα δεν ήταν απλά καλή. Σε όμιλο με Μπάγερν και Αρσεναλ ήταν εικόνα υπέρβασης. Μίας υπέρβασης εννιά βαθμών, με την πρώτη νίκη επί αγγλικού εδάφους. Δεν ολοκληρώθηκε η υπέρβαση και φέτος. Αλλά πόσο ψηλά να φτάσεις, όταν οι τρεις τελευταίοι αποκλεισμοί σου είναι πρόπερσι από τη Γιουνάιτεντ, πέρσι από τις Ατλέτικο και Γιουβέντους και φέτος από την Αρσεναλ, τις οποίες κέρδισες όλες από μία φορά!

*Το όνειρο του Ολυμπιακού για την Ευρώπη δεν έχει πεθάνει. Παραμένει ζωντανό, μέσω του Europa League. Συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε, είμαστε υπερήφανοι και για τον φετινό Ευρωπαίο Ολυμπιακό, αποχωρούμε με ψηλά το κεφάλι από το Champions League και τον Φλεβάρη η ομάδα πρέπει να είναι πανέτοιμη για τις επόμενες μάχες της στην Ευρώπη. Το ταξίδι συνεχίζεται...

(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 10/12/2015)

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!

Διαβάστε επίσης

Στο Europa για την υπέρβαση

Ο Νίκος Κώτσης σχολιάζει... Ένα κακό αποτέλεσμα αποτελεί ευκαιρία για μια νέα, καλύτερη αρχή...

Η σπείρα των... «εξυγιαντών» ξεκίνησε τους εκβιασμούς μαρτύρων με απειλές κατά της ζωής και της οικογένειάς τους!

ΦΡΙΧΤΗ ΑΠΕΙΛΗ – ΕΚΒΙΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΠΟ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΡΡΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ: «ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΙΝΑΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΒΡΟΥΝ ΣΕ ΧΑΝΤΑΚΙ»!