Η συμμορία των 16!
Υπάρχει πιο όμορφη συμμορία-παρέα από δαύτους; Αυτούς στη φωτογραφία με τα «ερυθρόλευκα». Χαίρεσαι να τους βλέπεις. Απολαμβάνεις το μαχητικό τους πνεύμα, την αυταπάρνησή τους, πάνω απ’ όλα την συσπείρωσή τους. Πραγματικά είναι κάτι το αξιομνημόνευτο και αξιοζήλευτο για τις υπόλοιπες ομάδες. Όπως… λερναία Ύδρα θυμίζουν (δυστυχώς) στους τραυματισμούς τους, τόσα «κεφάλια» νέα θα πετάγονται ξαφνικά για να καλύψουν τις όποιες ανάγκες και τα κενά.
Έχετε καταλάβει για ποιές απουσίες μιλάμε; Για τους δύο ηγέτες του Ολυμπιακού, τον Σπανούλη και τον Πρίντεζη, το κορυφαίο «δίδυμο» στην Ευρώπη όλη. Για τον Γιανγκ (μέχρι να καλυφθεί το κενό με αντικαταστάτη θα τον αναφέρω ως βασικότατη απουσία), το «πρώτο» του και βασικό θεωρητικά σέντερ. Πριν καλά-καλά συμπληρωθούν 13 λεπτά στο παιχνίδι ένιωσε πόνο στον αχίλλειο ο Λοτζέσκι, που έπαιζε λες και φορούσε το Νο.7 στη πλάτη.
Αυτές ήταν οι απουσίες αν δεν το έχετε συνειδητοποιήσει. Ε, και; Για Ολυμπιακό μιλάμε. Γι αυτούς που με το μπαίνουν μέσα στα αποδυτήρια του ΣΕΦ είναι λες και… βαφτίζονται με ένα μαγικό φίλτρο που τους αναγκάζει να παίζουν ακόμα καλύτερα όταν ο Ολυμπιακός φαίνεται στριμωγμένος στα σχοινιά ελέω κακουχιών. Θέλοντας και μη, όλη μέρα κοιτάνε το «one for all and all for one» που δεσπόζει μέσα στα αποδυτήρια (σ.σ. ένας για όλους και όλοι για έναν).
Ένας θα πέσει; Δύο θα σηκωθούν και θα βγουν μπροστά. Όπως στις «συμμορίες». Μετά τον αρχηγό, αναλαμβάνει ο Νο.2, ο τρίτος, ο από κάτω στην ιεραρχία. Όλοι τους όμως θα αγωνιστούν πρωτίστως γι αυτόν/ούς που απουσιάζουν και εν συνεχεία προς όφελος του συνόλου. Στο τέλος μπαίνει το «εγώ».
(Η συμμορία είναι μεταφορική έννοια. Μιλάω για όμορφες παρέες. Όχι για εγκληματικές οργανώσεις κτλ. Αυτά είναι για άλλους).
Όλη η ομάδα λοιπόν συσπειρώθηκε στο Ζάγκρεμπ και έδωσε το 110% των δυνατοτήτων της για να γίνει η δουλειά. Να βγάλει το χρέος. Δεν θα χάνονταν και ο κόσμος αν ο Ολυμπιακός δεν τα είχε καταφέρει στο Ζάγκρεμπ. Ναι, απέναντι στην Τσεντεβίτα που δεν έχει το όνομα αλλά διαθέτει τη χάρη (ρωτήστε και τον Ίβκοβιτς). «Ολυμπιακός είμαστε. Παντού για τη νίκη. Όποιος κι να παίζει. Όποιος κι αν λείπει» όπως είπε και ο Ιωάννης Παπαπέτρου.
Ξέρετε ποιά είναι η πλάκα; Ότι τα λένε και τα κάνουν. Ειλικρινά, σε κάθε συνθήκη, σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται η ομάδα, ξέρω από πριν τι θα πουν. Τι δηλώσεις θα κάνουν. Μου ακούγονται κλισέ και διπλωματικά, αλλά τι να τους πεις; Αφού το κάνουν πράξη; Δεν το λένε απλώς. Ούτε γιατί πρέπει αυτά να πουν. Τους βλέπεις και τα εφαρμόζουν στο παρκέ. Είδατε στο «Ντράζεν Πέτροβιτς Χολ» καμία αδιαφορία; Καμία εμφάνιση του στυλ «δεν έγινε και τίποτα, έχουμε τόσες απουσίες»; Όχι βέβαια…
Η ΠΑΛΙΑ ΦΡΟΥΡΑ
Αυτό που είδα ήταν τον Λοτζέσκι (όσο πρόλαβε) να «ντύνεται» Σπανούλης και να δημιουργεί εκπληκτικά περνώντας τη μπάλα εκεί ακριβώς, όπως και όποτε χρειάζονταν βγάζοντας 4 ασίστ πριν καν το πάρουμε χαμπάρι. Τον Μάντζαρη να πραγματοποιεί ένα από τα πιο ολοκληρωμένα και πληθωρικά παιχνίδια του. Τον Χάντερ - κι αυτός από τη παλιά φρουρά- να σε αναγκάζει να λες «πόσο μας έλειψε» και παράλληλα να σκέφτεσαι με μελαγχολία «που να είχαμε και τον Γιανγκ, τι εκρηκτικό δίδυμο θα υπήρχε στους ψηλούς».
ΤΟ «ΝΕΟ ΑΙΜΑ» ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ «ΜΑΓΚΕΣ»
Τους μικρούς, στους οποίους έχει επενδύσει ο Ολυμπιακός πάνω τους και έστησε τον σχεδιασμό του το καλοκαίρι με αυτούς πρωταγωνιστές. Τον Παπαπέτρου και τον Αγραβάνη (ιδίως τον πρώτο) που παρά τα λάθη τους, παρά την αστοχία τους έπαιζαν- σε δύο θέσεις μάλιστα- λες και είχαν χρόνια βασικότατο ρόλο στην ομάδα.
Τους ακόμα πιο… μάγκες, Τσαϊρέλη και Αθηναίου να αποδεικνύουν κάθε φορά την ετοιμότητά τους, το πόσο έχουν αφομοιώσει τον ρόλο τους και μάλιστα ανταποκρίνονται σε αυτόν σχεδόν σε άριστο βαθμό. Για δύο λεπτά; Για δύο. Για μία άμυνα; Για ένα επιθετικό ριμπάουντ; Για ένα τρίποντο; Θα μπουν και θα το κάνουν καλά. Ψυχρά και με θράσος. Γι αυτά τα δύο παιδιά ιδίως είναι ακόμα πιο δύσκολο με τον περιορισμένο ρόλο και χρόνο που έχουν να ανταποκρίνονται άμεσα. Δεν το κάνουν πολλοί αυτό. Δεν μπορούν να το κάνουν. Άλλοι θέλουν χρόνο συμμετοχής, θέλουν πρωτοβουλίες, θέλουν τη μπάλα στα χέρια τους αρκετά… Ο Τσαϊρέλης και ο Αθηναίου όμως είναι εκεί, έστω για μία φάση αποτελώντας τους ιδανικούς παίκτες στο ροτέισον του προπονητή τους. Δίχως μουρμούρα, δίχως παράπονα του στυλ «αν έπαιζα παραπάνω…».
ΜΠΛΟΚΑΡΕ Ο ΧΑΚΕΤ
Να πω την μαύρη αλήθεια μου, γιατί όλα ιδανικά στο Ζάγκρεμπ δεν ήταν, περίμενα εν τη απουσία του Σπανούλη και φυσικά μετά τον τραυματισμό του Λοτζέσκι, πολλά περισσότερα από τον Χάκετ. Έδειξε όμως, με το που πάτησε το πόδι του στο παρκέ, κάπως χαμένος. Κάπως μπερδεμένος. Σα να πνίγηκε στο «πρέπει» και πιέστηκε το κεφάλι του στο «να τα κάνω καλά σήμερα που λείπει και ο Μπίλις». Δεν του βγήκε όμως το παιχνίδι. Έκανε λαθάκια, ένιωθες ότι κάθε στιγμή θα του φύγει η μπάλα. Τεράστια πολυτέλεια και αυτό να κερδίζει ο Ολυμπιακός εκτός έδρας με τέτοιες απουσίες και ένα μεγάλο όνομα του ρόστερ του εκτός (πνευματικά) παιχνιδιού. Απλά δεν τον φοβάμαι αυτόν. Με τη Λαμποράλ θα είναι όπως πρέπει.
ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΡ
Ούτε τον Στρόμπερι φοβάμαι. Ναι, τα έσπασε. Ξεμπλόκαρε επιθετικά όταν το σκορ είχε φύγει, αλλά ειλικρινά, είναι του πεταματού ένας παίκτης που μαζεύει 7 ριμπάουντ, μοιράζει 5 ασίστ, έχει 3 κλεψίματα και μόλις 1 λάθος σε 23:36 λεπτά; Για αυτά τα στατιστικά στοιχεία τον επέλεξε ο Σφαιρόπουλος. Για την άμυνά του και τις μπούκες του. Αυτές που έπαιρνε στο παιχνίδι αλλά δεν είχε σωστά τελειώματα. Για τις αεράτες διεισδύσεις τρυπώντας με ευκολία την αντίπαλη άμυνα. Κάνει πολύ δουλειά και ας μην φαίνεται στα μάτια (όλου) του κόσμου. Του προπονητή όμως του… παρακάνει.
Και από τον Μιλουτίνοφ περίμενα πολλά περισσότερα. Τον… έσωσαν τα 3 κλεψίματα που έκανε απανωτά στο 2ο μέρος αλλά κινήθηκε και πάλι σε χαμηλά επίπεδα. Έχει θέμα στην άμυνα, το φανέρωσε ξανά ο Μπίλαν (τον οποίο Κροάτη τον έσβησε ο Χάντερ), έκανε και 2 γρήγορα φάουλ ενώ δεν δύναται να έχει πάρει μόλις ένα ριμπάουντ. Έχει ποιότητα, δεν τον επέλεξαν τυχαία οι Σπερς που τον παρακολουθούσαν τόσο καιρό, μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά και τώρα οι ευκαιρίες που θα παίρνει θα είναι περισσότερες ωστόσο ίσως πρέπει να βάλει και ο ίδιος μεγαλύτερη ένταση στο παιχνίδι του. Να παίξει πιο παθιασμένα και μυαλωμένα. Να ξεκινήσει να δείχνει πτυχές της ποιότητάς του.
ΘΕΛΕΙ ΦΟΒΗΤΡΟ ΠΙΣΩ
Είναι μόλις 21 ετών και αυτός και για πρώτη φορά βγήκε από την πατρίδα του και τα ελαφρυντικά είναι πολλά στην περίπτωσή του ωστόσο φαίνεται πως ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη από σέντερ αθλητικό, στα πρότυπα (όσο είναι εφικτό αυτό) του Γιανγκ. Πολύ απλά γιατί στο παιχνίδι του ταιριάζει τέτοιο σέντερ. Έχει ανάγκη από τέτοιου είδους πεντάρι. Ο Μιλουτίνοφ είναι για ειδικές συνθήκες. Ο Ολυμπιακός πίσω στην άμυνα θέλει φόβητρο όταν δεν βρίσκεται στο παρκέ ο Χάντερ.
Σωστό αυτό που είπε λοιπόν ο Γιάννης Σφαιρόπουλος για τους 21άρηδες στην πεντάδα (Παπαπέτρου, Αγραβάνη, Μιλουτίνοφ) ωστόσο δεν πρέπει να μείνουμε (μόνο) σε αυτό.
Σαφέστατα θα συνεχίσει να δουλεύεται παράλληλα το μοντέλο, με συνέπεια ώστε να έχει συνέχεια, ωστόσο στα δικά μου μάτια κρίνεται επιτακτική η απόκτηση ενός σέντερ αθλητικού για να φτάσει ο Ολυμπιακός στην διεκδίκηση των στόχων του. Ότι θα πάρει θα πάρει, είναι δεδομένο. Μην μείνουμε όμως στο δέντρο και χάσουμε το δάσος!
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
Σσσσσσ… Σεβασμός!
Ο Θεόφιλος Τυριντζής θυμάται τα λόγια του Γιώργου Πρίντεζη αρχές Οκτωβρίου, που γίνονται ήδη πράξη και «γεμίζει» βλέποντας τους «ερυθρόλευκους» να σέρνονται στις… πινακίδες!
Κάτι κάνει καλά λοιπόν και ο... φράουλας!
Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για τον Στρόμπερι που από την πλήρη απαξίωση έρχεται τουλάχιστον η αναγνώριση, και το μοναδικό φαινόμενο στην Ευρώπη που λέγεται… Ολυμπιακός!
Ντούντα μου, κατάλαβες από πού σου ήρθε;
Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για έναν Ολυμπιακό μετρ των ανατροπών, για το dna που όσοι κι αν αλλάξουν μένει αναλλοίωτο, τη μαγκιά του Σφαιρόπουλου και… τα προσεχώς!
Felipe... Athinaiou!
Ο Θεόφιλος Τυριντζής ξεχωρίζει τον πραγματικό... Πάρντο του ΣΕΦ, ο Χάκετ τού ξύπνησε μνήμες Λονδίνου ενώ «γεμίζει» βλέποντας στη σωστή κατεύθυνση την ομάδα!
