Απόψε πρέπει ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να φέρουμε τη νίκη!
Είμαι λιγάκι ρομαντικός. Σε αντίθεση με πολύ κόσμο του Ολυμπιακού, τον οποίο κατανοώ μέχρις ενός σημείου (δεν δικαιολογώ με τίποτα ύβρεις και ειρωνείες προς την ομάδα, την οποία όλοι αγαπάμε), εμένα δεν μου βγαίνει σε… εκνευρισμό και σε τσαντίλα, το να μην πηγαίνει η ομάδα καλά. Μου βγαίνει σε… ακόμα μεγαλύτερη αγάπη. Το έχω πει αρκετές φορές και με έχουν πει και γραφικό, αλλά λίγο με νοιάζει. Όταν η ομάδα δεν είναι καλά, την αγαπάω λίγο παραπάνω και τότε γουστάρω να βγαίνω περισσότερο ΜΠΡΟΣΤΑ και να βάζω πλάτη. Να στηρίζω, αλλά όχι να δικαιολογώ. Να εξηγώ, αλλά όχι να… κρύβομαι. Να επισημαίνω, αλλά όχι να προσπαθώ να διαστρεβλώσω. Καταλαβαίνει ο κόσμος του Θρύλου, άλλωστε. Δεν είναι… σαν άλλους.
Και έρχομαι στα σημερινά. Ο Ολυμπιακός μπαίνει σε ένα νέο πρωτάθλημα, σήμερα. Σε ένα πρωτάθλημα, το οποίο θέλει να κατακτήσει. Και φέτος. Το Νο48. Το συνειδητοποιούμε; Τι πράγμα; Μπούχτισαν ορισμένοι από τα πρωταθλήματα; Να το κοιτάξουν. Να ψαχτούν… Κάτι δεν πάει καλά, με όποιον λέει «χόρτασα πρωταθλήματα». Ναι. Όλοι μας θέλουμε το κάτι παραπάνω. Στην Ευρώπη εννοώ. Πρώτη η ίδια η ομάδα. Δεν είναι όμως στο ποδόσφαιρο τα πράγματα απλά. Ποτέ δεν είναι. Και πρέπει πάντα να έχουμε στο μυαλό μας, πως ό,τι και αν πηγαίνει στραβά στην Ευρώπη, πρέπει πάντα να έχουμε το πρωτάθλημα σαν τα μάτια μας… Να το έχουμε Νο1 προτεραιότητα! Απλά…
Εμείς οι Ολυμπιακοί, είμαστε ευλογημένοι από όλες τις απόψεις. Δεν έχουμε μια ομάδα να αγαπάμε. Έχουμε πολλές. Μπάλα, μπάσκετ, τόσα ερασιτεχνικά αθλήματα… Είμαστε σε άλλο επίπεδο. Σε άλλη τροχιά. Ξεκινάμε κάθε χρόνο, από άλλη βάση. Δεν είμαστε ίσα και όμοια με τους άλλους. Και στο γήπεδο δεν πάμε για να δούμε την ομάδα να νικάει. ΘΕΛΟΥΜΕ να νικάει, αλλά δεν πάμε για αυτό. Πάμε για να τη δούμε! Να τη δούμε να παίζει, να σηκωθούμε από το κάθισμα στη χαμένη ευκαιρία. Να φωνάξουμε «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ!» και να τραγουδήσουμε τα αγαπημένα μας συνθήματα… Πάμε για να δούμε το γήπεδό μας. Να ζήσουμε την ατμόσφαιρα. Να υψώσουμε τη σημαία. Το κασκόλ. Δεν -πρέπει να- είμαστε οπαδοί της νίκης… Πρέπει να είμαστε οπαδοί. Φίλαθλοι. Όπως θέλει ας το πει ο καθένας. Εγώ δεν κάνω διαχωρισμό. Ο οργανωμένος είναι αδερφός μου. Ο μη οργανωμένος επίσης.
Απόψε επιστρέφουμε στο Καραϊσκάκη, για την πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος. Για το 48ο. Το ξαναλέω: Το συνειδητοποιούμε; Κατανοούμε τι σημαίνει να έχουμε 47; Πόσο ΜΕΓΑΛΗ κάνουν την ομάδα μας, αυτοί οι τίτλοι που με αίμα και ιδρώτα ήρθαν στην τροπαιοθήκη μας; Απέναντι σε όλους και σε όλα… Όχι, αγαπητοί μου. Δεν πάμε στο γήπεδο για να δούμε την ομάδα να νικάει. Ευχόμαστε να το κάνει αυτό. Ευχόμαστε να το κάνει και με ωραία μπάλα. Ναι, θα χαλαστούμε όταν αυτά δεν τα δούμε… Αλλά ποτέ, μα ποτέ δεν γυρνάμε την πλάτη… Το 48ο και τα μάτια μας. Απόψε πρέπει ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να… καταπιούμε τον ΠΑΣ. Ομάδα και κόσμος. Ένα. Με δύναμη… Με πάθος. Απλά και ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ…
Πάμε αδέρφια…
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
Η ευκαιρία του
Ο Κώστας Φορτούνης επιστρέφει. Ευχή όλων μας για τα καλά. Γράφει ο Θωμάς Μπίχτας.
Όταν σου στερούν αυτό που δικαιούσαι, δεν θα λες και συγγνώμη!
Απλά τα πράγματα. Αγωνιστική κουβέντα δεν μπορεί να γίνει σε ματς στο οποίο η διαιτησία στέρησε από τον Ολυμπιακό αυτό το οποίο εδικαιούτο. Γράφει ο Θωμάς Μπίχτας.
Ο Ολυμπιακός πρέπει να γίνει ξανά ομάδα που κόβει τον «αέρα»
Έχει το υλικό και τη βάση και ολοένα ενισχύεται. Στο χέρι του Κορμπεράν είναι. Γράφει ο Θωμάς Μπίχτας.
Λίγα λόγια για τον Τικίνιο
Προσωπική μου άποψη είναι ότι ο Βραζιλιάνος αδικήθηκε, από τη συνολικά κακή εικόνα μιας ομάδας σε αγωνιστική κάμψη… Γράφει ο Θωμάς Μπίχτας.
