Η Εθνική της κούρασης

Σάββατο, 14 Μαΐου 2011 - 00:35

Τη φράση «εθνική Βρετανίας πόλο Γυναικών» μπορεί να την πεις στο πλαίσιο της σύναξης μίας ανδροπαρέας σε ένα μπαρ και, ακόμα και αν πρόκειται για αδαείς, κάποιος να γελάσει. Πόσω μάλλον όταν η εθνική ομάδα πόλο Γυναικών είναι αναγκασμένη να την αντιμετωπίσει την Παρασκευή, στις 19:00, για την προκριματική φάση του World League της Βαρκελώνης. Η Εθνική της κούρασης παρατάσσεται απέναντι στις Βρετανίδες, που θα φιλοξενήσουν και το ολυμπιακό τουρνουά, το ίδιο συμβαίνει και με τους Βρετανούς. Για γέλια, φυσικά, δεν είναι ούτε η Ισπανία, που η ομάδα του Γιώργου Μορφέση θα αντιμετωπίσει το Σάββατο, ούτε η Ουγγαρία των Ρίτας Ντράβουζ, Αγκνές Βαλκάι και Καρολίνας Σουκς, αντίπαλος την Κυριακή.

Οι πολίστριες της εθνικής ομάδας έφθασαν στη Βαρκελώνη κουρασμένες και αυτή είναι μία πολύ επιεικής λέξη. Οι εικόνες από τους τελικούς της Α1 είναι νωπές, που όταν η Σταυρούλα Αντωνάκου μιλάει για τη μία στιγμή ευτυχίας που φεύγει γρήγορα και η Βάσω Μαυρέλου απαντά ότι «η ευτυχία είναι τόσο πολύτιμη που δεν θα μπορούσε να παραχωρείται άπλετα, η διαφορά είναι ξεκάθαρη. Η πρώτη πήρε το αεροπλάνο και άλλαξε παραστάσεις, για να τεθεί αδιαμαρτύρητα και με αγαστή επιθυμία στην υπηρεσία της γαλανόλευκης, η δεύτερη, δε, μετά το «κόψιμο» που δέχθηκε πριν από το περυσινό FINA Cup, ξεκαθάρισε στον προπονητή της ότι δεν θα ακολουθήσει την εθνική ομάδα, πιθανότατα ως έναν τρόπο αυτοάμυνας, για να αντιμετωπίσει την επερχόμενη λύπη.

Οι εικόνες, παρά τον μετασχηματισμό που προσφέρουν τα γεγονότα, παραμένουν νωπές. Οι τέσσερις, όλες και όλες μετά το προσωρινό «αντίο» της Τσουρή, πολίστριες του Ολυμπιακού θυμούνται την αποθέωση από τον κόσμο της ομάδας μόλις την Τρίτη στο «Πέτρος Καπαγέρωφ», ενώ οι αντίστοιχες της Βουλιαγμένης δεν είναι εις θέση ούτε να μιλήσουν. Τα γεγονότα ήταν απροσμέτρητης έντασης: το πώς απεμπόλησαν το πλεονέκτημα έδρας από την κανονική περίοδο, οι τριγμοί μέσα στην ομάδα που αποκορύφωσή τους ήταν η παραίτηση της Αλεξίας Καμμένου και, προφανώς, οι ιδιωτικές στιγμές, μέσα στα αποδυτήρια, τη στιγμή που Αντωνάκου και Μπαλωμενάκη σήκωσαν την κούπα. Η συναίσθηση, βεβαίως, είναι αρκετή για να γίνει μία καλή αρχή. «Όλα μία χαρά», ήταν το λακωνικό ραβασάκι που έστειλε η Άντι Μελιδώνη από τη Βαρκελώνη- η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, είναι η αγαπημένη πόλη της. Η αρχηγός της Βουλιαγμένης ξεκινά από την αρχή προετοιμασία και είναι ένα όνομα που εκτός του ότι κουβαλά μαζί του μία ιστορία 17 χρόνων- έκαστος στο είδος του και η γαλουχημένη στα νάματα του πρωταθλητισμού Αντιόπη στη διάρκεια- σέρνει και ένα στόρι. Εκείνο της δραματικής επιστροφής της στην εθνική ομάδα, που στοίχισε το «κόψιμο» της Ντίνας Κουτέλη τέσσερις μέρες πριν την αναχώρηση για το Ζάγκρεμπ, στα τέλη του Αυγούστου του 2010. Οι κακές γλώσσες κάνουν λόγο για διαφορά που δεν λύθηκε ανάμεσα στις δύο. Εξερχόμενος από το κολυμβητήριο του Λαιμού και για να βγεις από την κεντρική είσοδο, η φωτογραφία του ΝΟΒ που κατέκτησε το Champions Cup το 2010, στην Κέρκυρα, είναι χαρακτηριστική: η Μελιδώνη και η Κουτέλη δίπλα δίπλα, η δεύτερη όρθια και η πρώτη σε μισό κάθισμα, να ακουμπά το γόνατο της φίλης της. Φέτος για τον ΝΟΒ η χρονιά δεν είχε τίτλο, ούτε χαμόγελα και επειδή οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες, αν πάρει κάποιος ως δεδομένο το γεγονός ότι η Αλεξία Καμμένου είχε τον ρόλο του εξισορροπιστή στην ομάδα, δεν δόθηκε η ευκαιρία να φανεί αν θα επαναληφθούν.

Η κουρασμένη εθνική ομάδα χρειάζεται δύο νίκες σε τρία ματς, για να επιστρέψει στον Αλίμο και στον δεύτερο προκριματικό γύρο να κάνει τρεις νίκες και να καθαρίσει την μπουγάδα της πρόκρισης στην τελική φάση της Τιανγίν (21-29 Ιουνίου). Το ματς του Σαββάτου με την Ισπανία είναι, ασφαλώς, το πιο δύσκολο, αφού είναι οικοδέσποινα, συν τοις άλλοις και η αυτοπεποίθηση των πολιστριών της «Ρόχα» βρίσκεται στα ύψη, μετά τον θρίαμβο της Σαμπαντέλ στο φετινό Champions Cup. Το κενό της Ντελ Σότο στο τέρμα είναι μεγάλο, αλλά αυτό αποδείχθηκε και στην περίπτωση του ΝΟΒ. Η Κούβδου οδηγήθηκε σαν αμνός επί σφαγήν στον τέταρτο τελικό του πρωταθλήματος, θύμισε βομβαρδισμένο τοπίο στο πρώτο ημίχρονο και, ίσως, σε βάθος χρόνου, η απόδοσή της στο δεύτερο σώσει την παρτίδα του καλοκαιριού. Μία εθνική ομάδα που πάει με βλέψεις μεταλλίου στο Παγκόσμιο της Σαγκάης (16-31 Ιουλίου), δεν χρειάζεται μόνο μία καλή τερματοφύλακα (η Κούβδου είναι ανεπιφύλακτα τέτοια), αλλά που να αποπνέει σιγουριά. Και με τη Διαμαντοπούλου ή την Παπαϊωάννου, ελλιπής εικόνων στα μεγάλα ματς, να ακολουθούν από πίσω, αυτό είναι το μεγαλύτερο ερωτηματικό για τον Γιώργο Μορφέση. Όταν οι διεθνείς κερδίσουν μέρες ξεκούρασης, η Εθνική θα επιστρέψει στο γνωστό υψηλό επίπεδό της.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!