Ντουντούκα
Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

Με «μαμούθ» και «γουρλή» συνεχίζεται η πράσινη προέλαση!

Με «μαμούθ» και «γουρλή» συνεχίζεται η πράσινη προέλαση!
Παρασκευή, 8 Ιανουαρίου 2016 - 16:53

Το ευτυχές γεγονός της γέννησης του Γιούρι Σόουζα Αλμέιδα προκάλεσε και το χαϊδευτικό που θα τον συνοδεύει σε όλη του την ποδοσφαιρική καριέρα: Μαμούτε, δλδ. μαμούθ στα ελληνικά. Και όντως, το παρατσούκλι αυτό δεν είναι διόλου τυχαίο, για ένα μωρό που -όπως διαβάζουμε- γεννήθηκε 5,5 κιλά! Η έκπληξη που προκλήθηκε τις στιγμές που ακολούθησαν τη γέννησή του, ήταν πέραν κάθε προσδοκίας:

«Τι ’ν’ τούτο, μωρέ;», απόρησε ο μαιευτήρ, ενώ η μαία που βοηθούσε στη γέννα, απορούσε: «Από που... βγήκε αυτό το πράμα;».

Μετά την έκπληξη, ακολούθησε η αποδοχή: Ο Μαμούτε φαινόταν από τότε πως θα γίνει σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Το μόνο που δεν φαινόταν, ήταν ότι θα έφτανε μία ημέρα που θα φορούσε τη φανέλα με το τριφύλλι! Αυτό ήταν πέρα από κάθε προσδοκία και του μαιευτήρα, και της μαίας, και της μαμάς του επίσης.

Ο Μαμούτε, λοιπόν, βρίσκεται αυτή την εποχή πολύ κοντά στον Παναθηναϊκό. Πρόκειται για μία από τις πολλές-πολλές κινήσεις με τις οποίες σαρώνει το μεταγραφικό πεδίο ο Παναθηναϊκός. Κινήσεις που -προς το παρόν- χαρακτηρίζονται «μεταγραφές ρίσκου» και όχι «μεταγραφές σιγουριάς», από επιφανείς «πράσινους» αρθρογράφους.

Ενδιαφέρων σίγουρα ο διαχωρισμός των μεταγραφών σε «ρίσκου» και «σιγουριάς» και άξιος σχολιασμού. Φυσικά, διαφωνώ κάθετα και οριζόντια και... διαγώνια, που λένε. Μεταγραφές σιγουριάς ΔΕΝ υπάρχουν. Ποτέ και καμία. Μεταγραφές ρίσκου είναι ΟΛΕΣ οι μεταγραφές.

Είτε τον Μαμούτε αποκτήσει μία ομάδα είτε τον... Μέσι, το ΡΙΣΚΟ πάντα υπάρχει! Σιγουριά, ποτέ! Αν ο Μαμούτε και ο Φαφούτε θεωρηθούν «μεταγραφές ρίσκου», τότε ο Εσιέν τι είδους... μεταγραφή είναι; Σιγουριάς;

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και δεν χωρά καλλωπισμός τους. Οι μεταγραφές είναι ή ΦΤΗΝΕΣ, άρα β’ και γ’ διαλογής, ή ΑΚΡΙΒΕΣ, που σημαίνει ότι ΑΥΞΑΝΟΥΝ την ποιότητα σε μια ομάδα και την καθιστούν πιο ισχυρή απ’ όσο είναι.

Ο Ολυμπιακός ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να κάνει καμία μεταγραφή αυτήν τη μεταγραφική περίοδο. Υπάρχει βεβαίως λογικό υπόβαθρο σ’ αυτή την απόφαση, που στηρίζεται σε δύο άξονες, βασισμένους στην ποδοσφαιρική πραγματικότητα.

Η λογική της μεταγραφικής απραξίας

Ο πρώτος άξονας αφορά την ΥΠΕΡΠΛΗΘΩΡΑ, τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποιότητα, του ερυθρόλευκου ρόστερ. Από την αρχή της περιόδου, έχει αποδειχτεί ότι το μέγα πρόβλημα για τον Μάρκο Σίλβα δεν είναι η ΕΛΛΕΙΨΗ επιλογών, αλλά αντίθετα, η ΠΛΗΘΩΡΑ επιλογών! Από τους πάνω από τριάντα-τριάντα πέντε ποδοσφαιριστές, Ελληνες και ξένους, ΙΚΑΝΟΥΣ να παίξουν στην πρώτη ομάδα που συμπεριλαμβάνονται στο ρόστερ, ο «τελευταίος» σε αξία και αναγνωρισιμότητα νεαρός θα μπορούσε να είναι ΒΑΣΙΚΟΤΑΤΟΣ σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα, περιλαμβανομένων και των θεωρούμενων ως «ανταγωνιστικών»!

Κι αν θέλετε παράδειγμα, αν ένας εκ των νεαρότατων Σάλιακα, Τσιμίκα ή του πολυτάλαντου Λάτσι βρισκόταν αυτή τη στιγμή στον Παναθηναϊκό ή τον ΠΑΟΚ κ.λπ. όχι μόνο θα ήταν βασικός, αλλά θα θεωρούνταν και... μεγάλο ατού της ομάδας!

Ο δεύτερος άξονας του λογικού υπόβαθρου, όπου στηρίζεται η απόφαση να μην αποκτηθεί κανένας παίκτης, είναι η έλλειψη ποδοσφαιριστών προς μεταγραφή, οι οποίοι θα μπορούσαν να έρθουν στον Ολυμπιακό και να τον ενισχύσουν πράγματι, ως ικανότεροι των ήδη υπαρχόντων. Οταν στην «ερυθρόλευκη» ομάδα δεν βρίσκουν θέσεις ένας Φινμπόγκασον, ένας Πουλίδο, ένας Γιάννης Μανιάτης κ.λπ., ή δεν μπορούν να μονιμοποιηθούν ένας Καμπιάσο, ένας Σαλίνο, ένας Φουστέρ κ.ά., ΠΟΙΟΣ θα ήταν αυτός που θα μπορούσε να έρθει ΤΩΡΑ στην ομάδα και να μονιμοποιηθεί αμέσως και με τη μία;

Διότι το να έρθει ο καινούργιος τώρα, όσο καλός και να είναι, σημαίνει πως θα χρειαστεί και ένα εύλογο χρονικό διάστημα για να προσαρμοστεί, να μάθει την ομάδα, να αφομοιωθεί με τους συμπαίκτες του και την νοοτροπία της ομάδας.

Μαμούτε με... «πρώτη δόση τον Απρίλιο»!

Νομίζω, λοιπόν, ότι η μεταγραφική περίοδος του Γενάρη θα είναι αν όχι η πιο φτωχή, μία από τις πενιχρότερες μεταγραφικές περιόδους όλων των εποχών. Οταν δεν κινείται μεταγραφικά ο Ολυμπιακός, δεν κινείται και ολόκληρη η αγορά. Εκτός βεβαίως περιπτώσεων... υπερατλαντικών, ή ποδοσφαιριστών «από τα αζήτητα» στα καλάθια της ιταλικής αγοράς, της οδού Αιόλου. Κυρίως, βεβαίως, των λεγόμενων «τζάμπα», αυτών που αποκτούνται με οικονομικούς όρους «αλά Κωτσόβολος», σε εκατόν πενήντα δόσεις και με την πρώτη να πληρώνεται από τον Απρίλιο.

Μετά τα παραπάνω, νομίζω ότι καταλαβαίνετε πως γι’ αυτήν εδώ τη στήλη, είναι πλέον... μονόδρομος να ασχολείται κυρίως με τη σκιαγράφηση των μεταγραφών... «ρίσκου» ή «σιγουριάς» του βάζελου. Για να ξέρουμε δηλαδή τι ακριβώς συμβαίνει και να μην... παραξενευόμαστε όταν αρχίζει η μουρμούρα και η κλάψα για τις... «διαιτησίες».

Πάμε, λοιπόν, ξεκινώντας με αυτόν που ξεκινήσαμε στην αρχή. Τον Γιούρι Μαμούτε και την εξαιρετική σχέση του με το... σκοράρισμα! Ο Μαμούτε από το 2010 έως σήμερα, δηλαδή σε ΕΞΙ αγωνιστικές περιόδους, έχει πετύχει όλα κι όλα... ΕΠΤΑ γκολ! Εξ αυτών, τα τέσσερα τα πέτυχε πέρυσι, στις 16 συμμετοχές του με την Γκρέμιο, ομάδα από τις μέτριες του βραζιλιάνικου πρωταθλήματος.

Ο «γουρλής» Εβαντζελίστα

Ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι αυτή του νεαρού Λούκας Εβαντζελίστα, φορ της Ουντινέζε, απ’ αυτούς που δεν παίζουν. Κι αυτός έχει το δικό του παρατσούκλι: Είναι το «Γουρλής»!

Από πού του βγήκε το παρατσούκλι; Στις τέσσερις όλες κι όλες συμμετοχές του, τρεις ως αλλαγή και μία βασικός, έως το 56’ (αλλαγή του Κονέ ήταν πάντα), η ομάδα του, η Ουντινέζε, έχασε! Με Εβαντζελίστα στον πάγκο της, η Ουντινέζε δεν ένιωσε ποτέ τη χαρά της νίκης, ή έστω της ισοπαλίας! Και για του λόγου το αληθές, τα τέσσερα παιχνίδια που έπαιξε ο Εβαντζελίστα, ήταν: Ουντινέζε - Λάτσιο 0-1, Ουντινέζε - Βερόνα 1-2, Ουντινέζε - Τζένοα 2-4, και Τορίνο - Ουντινέζε 1-0!

Τελευταίος επίσημος αγώνας του ήταν αυτός με τη Λάτσιο, στις 15 Φεβρουαρίου 2015, δηλαδή πριν από έντεκα μήνες.

Πριν από την Ουντινέζε, πάντως, ο «Γουρλής» Λούκας Εβαντζελίστα είχε προλάβει να επιτύχει δύο ολόκληρα γκολ με την πρώτη του ομάδα, τη Σάο Πάουλο, σε είκοσι τρεις συμμετοχές!

ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ

Μου γράφει ο φίλος κ. Πέτρος Παπακαλός: «Αν μου επιτρέπετε ένα συμπλήρωμα στο άρθρο σας “Ούτε δίκαιο είναι, ούτε το θέλουν όλοι”. Ο “σύλλογος μεγάλος δεν υπάρχει άλλος” έχει επίσης και τμήμα στο ανδρικό τμήμα του πόλο το οποίο πέρυσι πήγε να βγάλει γλώσσα στον Θρύλο, αλλά τιμωρήθηκε παραδειγματικά. Τέλος ο “πρωταθλητής σε όλα τα σπορ παντοτινός” έχει τμήμα ράγκμπι που βγαίνει δεύτερο και εκεί (χι χι χι), χόκεϊ επί χόρτου το οποίο παίζει φιλικά γιατί δεν υπάρχει πρωτάθλημα, ενώ καταλήγω, υπήρχε τμήμα μπέιζμπολ το οποίο πήρε πρωτάθλημα στα χαρτιά το 2014, και διαλύθηκε όταν ο αρχηγός της ομάδας πιάστηκε να είναι μεγαλέμπορος κοκαΐνης (και πολλά άλλα, όπως π.χ. ότι ο προπονητής της ομάδας ήταν και διαιτητής, αρπαγή παικτών από άλλη ομάδα κτλ.). Αυτάααααααααα για τον “σπουδαίο” αυτό σύλλογο».

Προφανώς, φίλε, δεν θα θυμάσαι ότι το θέμα με την ομάδα του μπέιζμπολ πρωτοδημοσιεύτηκε εδώ, σ’ αυτή τη στήλη.

*** Ο Γιούρι Σόουζα Αλμέιδα χρωστάει το παρατσούκλι του «Μαμούτε» (δλδ. «Μαμούθ») στο γεγονός ότι γεννήθηκε 5,5 κιλά!
Το πότε είπε πρώτη φορά «μαμά», δεν έχει ακόμα εξακριβωθεί

*** Εχει απόλυτο δίκιο ο Σισέ όταν λέει ότι ποτέ δεν θα φορούσε τη φανέλα του Ολυμπιακού. Η φανέλα του Θρύλου με τις... φούστες και τις ζαρτιέρες είναι εντελώς αταίριαστα πράγματα!

*** Αν θα προλάβει ο Σάντσεθ τα πλέι οφ θα είναι θαύμα. Δεν πειράζει, όμως, μέχρι τότε θα... «καθαρίζουν» ο Ταυλαρίδης με τον Τελάντερ, που σημαίνει όλοι οι αγώνες του Πόα ΟΒΕΡ!

*** Και Βεζυρτζής! Και Αγγελίδης! Και Τεβεκέλης! Και οι τρείς μαζί, στην εξέδρα της Καλλονής. Για γούρι πήγανε, ένα... αγγούρι τους προέκυψε

*** Χαρακτηριστικός ο τίτλος σε άρθρο της χθεσινής «Livesport» σχετικά με τις μεταγραφές του Πόα: «Ψωνίζει από τον Πότσο»! Φυσικά εννοεί τον Τζαμπάολο Πότσο, ιδιοκτήτη της Ουντινέζε και φίλο του Στραπατσάδα

(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 08/01/2016)

Διαβάστε επίσης