Ντουντούκα
Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

Remember, remember (part2)

Remember, remember (part2)
Πέμπτη, 14 Φεβρουαρίου 2019 - 14:35
Αρθρογράφος: Σπύρος Γρομητσάρης
ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Παρατηρώντας κανείς τις αντιδράσεις των απέναντι (όλων των απέναντι, πετάχτηκαν και οι σφηνότριτοι) με την επιλογή των Αγγελόπουλων να πάρουν την ομάδα και να φύγουν από το ΟΑΚΑ επιβεβαιώνει πόσο σωστή απόφαση πήραν. Είναι ολοφάνερο ότι ταρακούνησαν το σάπιο και υπέργηρο μπασκετικό οικοδόμημα. Ουδείς πίστευε ότι θα το κάνουν, ήλπιζαν ότι θα συνεχιστεί η σιωπή (και σφαγή) των αμνών. Γι' αυτό και τις πρώτες ώρες τους έχει πιάσει σύγχυση.

Άλλοι τάχα μου νοιάζονται (...) για την ιστορία του Ολυμπιακού και το πόσο -δήθεν- ντροπιάζεται. Ευχαριστούμε για το... ειλικρινές και... αθώο σας ενδιαφέρον αλλά επιτρέψετε σε όλους τους Ολυμπιακούς ν' ανησυχούν γι' αυτό. Άλλοι χλεύασαν, καμία έκπληξη, συνηθισμένη πρακτική, αδιάφοροι μας είναι. Άλλοι προσπάθησαν να «ντύσουν» με μπασκετικά επιχειρήματα την άποψή τους περί λάθους του Ολυμπιακού για αποχώρηση. «Έχασαν το όποιο δίκιο τους, δεν δικαιολογούσε η εικόνα του αγώνα τέτοια απόφαση», λένε / γράφουν. Αξίζει να σταθούμε λίγο παραπάνω σ' αυτή την τελευταία κατηγορία. Μια κατηγορία που έχει μέσα δύο ομάδες ανθρώπων, τους άσχετους και τους βαλτούς.

Ο άσχετος λοιπόν με τον αθλητισμό, αυτός που δεν περνάει ούτε έξω από γήπεδο, πόσο μάλλον να μπει μέσα και να αθληθεί έστω και ερασιτεχνικά, δεν μπορεί να καταλάβει ότι σου είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να συγκεντρωθείς και να παίξεις (εν προκειμένω μπάσκετ) σ' ένα ματς που εκ των πραγμάτων «κουβαλάς» στο μυαλό σου την καχυποψία και στα πρώτα 30 δεύτερα φορτώνεσαι με τρία φάουλ ενώ στην απέναντι ρακέτα τρως ξύλο αλλά «βαφτίζεται» αμυνάρα.

Πριν από μερικές ημέρες, σ' ένα ερασιτεχνικό πρωτάθλημα μπάσκετ που συμμετέχω (και... ταλαιπωρώ το άθλημα, έχω αυτογνωσία) αποβλήθηκα γιατί (κακώς δεν κρατήθηκα και) έβρισα διαιτητές. Η έκρηξή μου ήρθε στο λιγότερο λάθος σφύριγμα, ωστόσο ήταν αποτέλεσμα της φόρτισης που συσσωρεύονταν για τα προηγούμενα. Όποιος δεν αθλείται έστω με τους φίλους του, δεν μπορεί να το νιώσει. Και δυστυχώς υπάρχουν opinion makers (εδώ γελάνε) που η σχέση τους με τον αθλητισμό είναι η κίνηση που κάνουν να πιάσουν το κοντρόλ από τον καναπέ για ζάπινγκ, και (επι)κρίνουν και ειρωνεύονται επιτυχημένους κορυφαίους αθλητές. Η χλεύη επιστρέφει όλη στα μούτρα τους, προφανώς δεν είναι σε θέση και να το κατανοήσουν αυτό.

Πάμε και στη 2η κατηγορία, τους βαλτούς. Αλήθεια, αφού χθες ο Ολυμπιακός έχασε το... δίκιο του και η εικόνα του αγώνα δεν δικαιολογούσε αποχώρηση, που ήταν και τί έλεγαν όταν κατά τη γνώμη τους είχαν δίκιο και η διαιτησία δικαιολογούσε τέτοια απόφαση; Δεν θυμόμαστε κανέναν απ' αυτούς τους... φαροφύλακες να λέει / γράφει κάτι ανάλογο. Θυμάστε εσείς; Ρητορικό ήταν το ερώτημα, μην κουράζετε το μυαλό σας, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Σε παλιότερες «θηριωδίες» κανείς δεν έδινε δίκιο στον Ολυμπιακό, έμεναν να... θαυμάζουν το μεγαλείο του εξάστερου, του νόμου του ΟΑΚΑ κτλ.

Ομολογουμένως η προσπάθειά σας είναι φιλότιμη να δημιουργήσετε ενοχές και δεύτερες σκέψεις στον κόσμο του Ολυμπιακού. Μην κουράζεστε άλλο όμως. ΔΕΝ θα το καταφέρετε. Οι... αμνοί σταμάτησαν να ζουν στη σιωπή. Προσθέστε ένα ακόμα τρόπαιο στην πλούσια συλλογή σας, κοιτάξτε στον καθρέφτη και αυτοθαυμαστείτε και όταν ξαναπεράσετε τα σύνορα θα έρθει η μπασκετική πραγματικότητα να σας δείξει πόσο σπουδαία ομάδα είστε.

ΥΓ: Ο ΠΑΟ δεν αποχωρεί ποτέ (αν είσαι μικρός σε ηλικία μπορεί και να το πιστέψεις αυτό) εκτός αν μιλάμε για την Ευρωλίγκα που άλλες φορές απειλεί ότι θ' αποχωρήσει μόνος του και άλλες περιμένει να τον αποβάλλει το επίπεδο της διοργάνωσης που (τα τελευταία χρόνια για να είμαστε δίκαιοι) είναι πολύ υψηλότερο απ' αυτό που εκείνος μπορεί να φτάσει.

ΥΓ2: Οι υπουργοί δεν μπλέκονται με τα κοινά των αθλημάτων εκτός αν μιλάμε για το ποδόσφαιρο και στο εδώλιο είναι ο Ολυμπιακός, όλοι το ξέρουν αυτό.

Διαβάστε επίσης

Remember, remember

Remember, remember

Τραυματίζεται και ο ίδιος αλλά πονάει και το οικοδόμημα που ζέχνει. Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης.