Ντουντούκα
Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

Το κέρδος και η παράνοια

Το κέρδος και η παράνοια
Τετάρτη, 2 Δεκεμβρίου 2020 - 10:02
Αρθρογράφος: Σπύρος Γρομητσάρης
ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Προφανώς το συναίσθημα που μοιράστηκαν άπαντες μετά το φινάλε του αγώνα του Ολυμπιακού στη Μασσαλία ήταν μια μίξη στενοχώριας και θυμού για τον τρόπο που γράφτηκε το αποτέλεσμα. Παρότι, τελικά, ακόμα και η νίκη δεν θα τους κρατούσε ζωντανή την ελπίδα της 2ης και των 16 του Τσάμπιονς Λιγκ, οι Πειραιώτες μπορούσαν και, κυρίως, ΕΠΡΕΠΕ να βάλουν στο βιογραφικό τους ένα ακόμα 2πλό στο «Βελοντρόμ». Ωστόσο, επειδή... κατασκευαστικά είμαι ένα -ανθρώπινο- «μοντέλο» που του αρέσει να μένει στα θετικά όταν όλοι είναι στα νεύρα, την πίκρα και τη... μανούρα, θα προτιμήσω να κάνω το ίδιο.

Ακόμα και σ' αυτή την ήττα, την... VARεμένη και πικρή όπως ήρθε, ο Ολυμπιακός ήταν ο αληθινά κερδισμένος του ματς. Ναι, όπως το γράφω. Γιατί; Πριν και πάνω απ' όλα γιατί χθες το βράδυ ΚΕΡΔΙΣΕ έναν σπουδαίο παίκτη, τον Μάριο Βρουσάι. Προφανώς την αξία του την είχε ήδη ο παίκτης, απλά, είναι αλλιώς να το δείχνει σε εκτός έδρας ματς Τσάμπιονς Λιγκ κι αλλιώς σε ελληνικά ματς ή ακόμα και με μια μικρομεσαία ομάδα της Ολλανδίας στην εκεί Λίγκα. Ήταν ο καλύτερος του γηπέδου κατ' εμέ ο Μάριος κι αυτό τα λέει όλα.

Επίσης, είδα τον Ολυμπιακό, ξανά, να κάνει παιχνίδι κυριαρχίας (στο α' ημίχρονο και στο φινάλε του ματς όταν πίεσε για το 2-2) μακριά από το Γ. Καραϊσκάκης στην κορυφαία διοργάνωση. Να θυμίσω ότι τον είχαμε δει να κάνει κάτι ανάλογο και πέρυσι στο Λονδίνο με την Τότεναμ, φέτος στο Πόρτο με τους «δράκους» και το Μάντσεστερ με τη Σίτι. Αν αυτό σας φαίνεται λίγο, ψαχτείτε. Πολύ είναι. Δεν υπάρχουν πολλές ομάδες εκεί έξω να το κάνουν αυτό.

Βεβαίως και δεν ήταν όλα ρόδινα. Προφανώς υπάρχουν πράγματα να διορθωθούν. Αλλά και πάλι κρίνουμε μια ομάδα που είχε ξανά απουσίες (σ.σ.: ο Ελ Αραμπί π.χ. καταλαβαίνουμε όλοι πόσο επηρεάστηκε τελικά από τον covid-19...) και η σεζόν της, όπως και όλων, είναι... ανώμαλη.

Μπορεί η διαφορά των 7β. αυτή τη στιγμή με την Πόρτο να είναι μεγάλη αλλά αν φέρουμε ένα προς ένα τα ματς στο μυαλό μας (και ειδικά θυμηθούμε αυτό του Ολυμπιακού στο Πόρτο) θα καταλάβουμε ότι όντως μικρές λεπτομέρειες έκαναν αυτή τη διαφορά. Επαναλαμβάνω, ειδικά φέτος, να μην είμαστε απόλυτοι στα υποτιθέμενα σοβαρά ποδοσφαιρικά συμπεράσματα που βγάζουμε και ειδικά μιλώντας για τα αποτελέσματα. Και για να μην το... εστιάσω στον Ολυμπιακό, φανταστείτε πως αισθάνεται ο μέσος οπαδός της Αταλάντα.

Οι Ιταλοί κέρδισαν 4-0 στη Δανία τη Μίντιλαντ, την 3η αγωνιστική ηττήθηκαν 5-0 από τη Λίβερπουλ στην έδρα τους, την 4η αγωνιστική κέρδισαν 2-0 τη Λίβερπουλ στο Άνφιλντ και χθες παραχώρησαν εντός έδρας 1-1 στη Μίντιλαντ! Παράνοια αλλά αυτή κυριαρχεί τη σεζόν 2019/20, μας αρέσει δεν μας αρέσει και θα πρέπει να ζήσουμε μ' αυτά τα χαώδη σκαμπανεβάσματα...

ΥΓ: Το αληθινά «μεγάλο» ο Ολυμπιακός, ακόμα, το έχει στα πόδια του. Και μιλάω για το να καταφέρει να συνεχίσει στην Ευρώπη και μετά τις γιορτές για 9η στις τελευταίες 10 σεζόν του...! Απίθανο.

Διαβάστε επίσης

Μια βραδιά στη Μασσαλία

Μια βραδιά στη Μασσαλία

Το... έργο τέχνης του 2011, η αρχή της καθιέρωσης και ο Βρουσάι. Γράφει στο gavros.gr ο Σπύρος Γρομητσάρης.

Φανέλα - σκιάχτρο

Φανέλα - σκιάχτρο

Η επιστροφή του Γιουσέφ και το... ψάρι των διαιτητών. Μπλογκάρει στο gavros.gr ο Σπύρος Γρομητσάρης!