Αθόρυβος; Σόρι αλλά κάνει ΠΟΛΥ θόρυβο!
Λοιπόν σήμερα θα ασχοληθώ με το μπάσκετ και ζητάω προκαταβολικά συγνώμη από το σπορ γιατί μπορεί να το... κατακρεουργήσω εκφράζοντας γνώμη. Ναι, ανήκω στις ελαχιστότατες εξαιρέσεις του πληθυσμού που θεωρούν ότι δεν μπορούν και δεν πρέπει να έχουν γνώση και γνώμη για όλα... Ο καθένας στον τομέα του. Τεσπά, είναι άλλη μεγάλη κουβέντα αυτή που δεν είναι της παρούσης...
Χαζεύοντας και το χθεσινό ματς του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα άκουσα (από τους περιγραφείς της Nova) / διάβασα (σε blog και σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα) την έκφραση: πλέον όλοι έχουν αρχίσει να εκτιμούν το... αθόρυβο παιχνίδι και την πολύτιμη συνεισφορά του Τόμας Γουόκαπ στον Ολυμπιακό. Σοβαρά τώρα; Εγώ που δεν κατέχω από το σπορ «ακούω» τον θόρυβο του Γουόκαπ. Είναι τόσο μεγάλος που μου παίρνει τα αυτιά; Τι στην ευχή θεωρείται αθόρυβο; Ότι τρέχει σαν σκυλί παντού να βγάλει άμυνες; Ότι μοιράζει έξοχα το παιχνίδι; Ότι θα σκοράρει όταν μπορέσει και του παρουσιαστεί η ευκαιρία παρότι δεν είναι δεινός σκόρερ; Τι δεν κάνει ο Γουόκαπ; Τα πάντα όλα κάνει και σε εξαιρετικό βαθμό. Άρα γιατί χαρακτηρίζεται αθόρυβος; Θορυβώδης και μάλιστα πολύ είναι.
ΠΑΙΧΤΟΥΡΑ είναι για μένα. Απ' αυτούς που παίζουν κομβικό ρόλο στο να πετυχαίνει μια ομάδα τους στόχους της. Το έχω γράψει ξανά, όσο περνούν τα χρόνια «δένομαι» και εκτιμώ όλο και περισσότερο τους Γουόκαπ και του Ρέαμπτσιουκ αυτού του πλανήτη. Που δεν έχουν υφάκι. Που δεν θεωρούν ότι μας κάνουν... χάρη που παίζουν στην ομάδα. Που δεν θεωρούν ότι πρέπει να τρέχουν όλοι οι άλλοι για 'κείνους. Που δεν αναγκάζουν την ομάδα να πληρώνει για ένα τσαλιμάκι, μια ομορφιά, ενός λεπτού βλακείες και... ασχήμιες τους (λάθη και πουλήματα μπάλας) επί 39 (στο μπάσκετ) ή 89 (στο ποδόσφαιρο) λεπτά. Που δεν παίρνουν ως δεδομένο ότι έχουν μόνο δικαιώματα και καθόλου υποχρεώσεις. Και μένα μου αρέσουν οι ποιοτικοί παίκτες αλλά με τη σωστή νοοτροπία, όχι της κακώς εννοούμενης βεντέτας. Αυτοί πια (προσωπικά) με έχουν κουράσει. Ας πάρουν μια μπάλα και να πάνε να παίξουν μόνοι στην αλάνα. Για τον επαγγελματικό αθλητισμό επιτρέψτε μου (προφανώς και δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσετε) να προτιμώ πια τους Γουόκαπ και τους Ρέαμπτσιουκ.
ΥΓ: Τα δύο μεγάλα εμπόδια του Ολυμπιακού στο ματς της Κυριακής με τη Λαμία είναι η κούραση των παικτών και το κλειστό, όπως αναμένεται παιχνίδι των φιλοξενούμενων. Η ομάδα είναι πια κουρασμένη πολύ σωματικά αλλά, κυρίως, ψυχολογικά. Ήταν πολύ δύσκολη η διαδρομή από το καλοκαίρι μέχρι τώρα κι ας μην το καταλαβαίνουμε εμείς οι απέξω στον απόλυτο βαθμό.
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
Ο Μανωλάς, η... πολυτέλεια Καγκάβα, οι «σφαγές» και οι λάσπες
Ξέρετε κάτι; Η παραπληροφόρηση, ή κοινώς η λάσπη, λάσπη παραμένει. Όσο εύκολα κολλάει άλλο τόσο ξεκολλάει. Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης.
Το καλύτερο πριμ θα είναι...
Γράφει στο gavros.gr ενόψει της ρεβάνς Κυπέλλου, ο Σπύρος Γρομητσάρης.
Ένας «σπαταλώ» και οι άλλοι μόνιμα στο «εξοικονομώ»
Η διαφορά του Βαγγέλη Μαρινάκη και του Ολυμπιακού, από τους άλλους. Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης!
Η κατατρεγμένη και το ζητούμενο του 2021
Γιατί έχει πάρει σημαντικό προβάδισμα στη βαθμολογία ο Ολυμπιακός; Αλήθεια, υπάρχει κόσμος που ακόμα αναρωτιέται; Δεν είναι εξόφθαλμο; Blogάρει ο Σπύρος Γρομητσάρης!
