Η β' εκκίνηση, η β' ευκαιρία και η τελευταία δικαιολογία
Η διακοπή των αγωνιστικών υποχρεώσεων των συλλόγων λόγω Μουντιάλ και η άδεια που πήραν οι (περισσότεροι) παίκτες σηματοδοτεί τη δεύτερη... εκκίνηση της σεζόν (και) για τον Ολυμπιακό. Ή μάλλον τη δεύτερη ευκαιρία για τους παίκτες και την ομάδα. Και για να γίνω και λίγο κακός, το πιο βασικό που σηματοδοτεί είναι το φινάλε των δικαιολογιών πλην μιας.
Ουκ ολίγοι παίκτες (αυτή είναι η δική μου αίσθηση, μπορεί να κάνω και λάθος) «καλύφθηκαν» πίσω από αρκετά πράγματα στην έναρξη της σεζόν. Στην αρχή ήταν ο Πέδρο Μαρτίνς και η (υποτιθέμενη) κακή του προετοιμασία. Στη συνέχεια ήταν ο Κάρλος Κορμπεράν. Και πλέον είναι ο Μίτσελ Γκονζάλεθ ενώ ταυτόχρονα ήταν και οι διαρκείς προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ. Ναι, φυσικά έκαναν λάθη οι προαναφερθέντες προπονητές όπως κάνουν λάθη ΟΛΟΙ οι προπονητές, ακόμα και οι πλέον κορυφαίοι.
Πλέον έχουν περάσει έξι μήνες από την αρχική προετοιμασία. Ακόμα κι αν υποθέσουμε / δεχθούμε (που δεν ήταν έτσι φυσικά) ότι έγινε η χειρότερη προετοιμασία ever, μεσολάβησε αρκετός καιρός, έξι μήνες (!), για να βελτιωθεί η φυσική κατάσταση ακόμα και των πλέον κακοπροπονημένων. Από τη Δευτέρα η ομάδα είναι ξανά στο Ρέντη. Είχαν την ευκαιρία άπαντες να φρεσκάρουν σώμα και μυαλό. Και στρώθηκαν στη δουλειά. Έχω την αίσθηση ότι ο Μίτσελ και οι συνεργάτες θα είναι πιο αυστηροί από ποτέ. Θα βάλουν τον πήχη όσο ψηλά πρέπει και επειδή μιλάμε για τον Ολυμπιακό, πιο ψηλά δεν γίνεται. Μόνο όσοι πείσουν ότι αξίζουν και μπορούν αλλά και θέλουν (αυτή κι αν είναι βασική και σημαντική παράμετρος) θα συνεχίσουν. Οι υπόλοιποι ας αναζητήσουν αλλού καλύτερη τύχη, αν μπορούν να τη βρουν βεβαίως βεβαίως.
Από δω και στο εξής λοιπόν τέρμα οι δικαιολογίες. Τέρμα οι «κακές προετοιμασίες» και οι «κακοί προπονητές». Από δω και στο εξής θα μπουν σε πολύ πρώτο πλάνο και οι παίκτες. Όλοι οι παίκτες, και οι πλέον αγαπημένοι που τυγχάνουν προνομιακής κριτικής / μεταχείρισης ακόμα και όταν δεν παίζουν καλά ενώ άλλοι τα ακούνε βρέξει / χιονίσει. Μόνο μία δικαιολογία δεν θα εκλείψει, δυστυχώς. Κι αυτή αφορά την αντιμετώπιση που έχει ο Ολυμπιακός από το περιβάλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ένα περιβάλλον εχθρικό, κάθε άλλο παρά εξυγιαντικό. Όμως η ομάδα ξέρει ότι πρέπει να ζήσει και μ' αυτό και η κατάσταση την υποχρεώνει να ελαχιστοποιήσει τα δικά της λάθη και τις δικές της ατέλειες για να κερδίζει και την... εξυγίανση.
ΥΓ: Δεν το ήθελα αλλά επιβεβαιώθηκα για τη δυσκολία της αναμέτρησης στο Τελ Αβίβ. Ήταν αναμφίβολα πικρός ο τρόπος που ήρθε η ήττα γιατί η ομάδα ήλεγχε το ματς επί 35 λεπτά και στο φινάλε έγιναν όλα τα λάθη μαζί. Κρίμα, πραγματικά κρίμα. Ο ορισμός της τζάμπα ήττας.
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
Οι άλλες μεταγραφές και ο... Κριστιάνο
Νομίζω ότι κακώς δεν ασχολούμαστε όλοι όσο πρέπει με τις άλλες «μεταγραφές». Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης!
The one, my No1
Γράφει στο σημερινό του blog, ο Σπύρος Γρομητσάρης.
Είμαστε όλοι Κορέα, Καμερούν και Σενεγάλη
Το καλύτερο δυνατό από τους Ινμπόμ και Ουί-Τζο Χουάνγκ, Κούντε και Σισέ. Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης.
Ποιος είπε ότι διακόπηκε η μπάλα;
Αρχίζει το Μουντιάλ, λέει, και έχουν διακοπεί τα πάντα σε συλλογικό επίπεδο. Αλήθεια; Ποιος το λέει αυτό; Αναλύει ο Σπύρος Γρομητσάρης.
