Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν τη χαραυγή!
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΥΡΙΝΤΖΗΣ
Ούτε σε Final 4, ούτε σε τελικό Ευρωλίγκας, ούτε πουθενά, δεν έχω νιώσει ξανά τόσο σίγουρος για επικείμενη ήττα του Ολυμπιακού. Να προσπαθώ να βρω τρόπους με τους οποίους μπορεί να «επιβιώσει», να βρεθεί μια αχτίδα φωτός μέσα από όλη αυτή την σκοτεινιά και να… μην αχνοφαίνεται το παραμικρό. Δεν υπήρξε στιγμή να με κάνει να πιστέψω πως μπορούσε να τα καταφέρει… «Πως;» αναρωτιόμουν συνεχώς. Να υπήρχαν δύο στραβά αλλά ένα καλό να έλεγες πάει στο διάβολο, αλλά τώρα…
Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η Ζαλγκίρις τον κέρδισε πέντε φορές σε έξι παιχνίδια. Θα μείνει και η απορία εν τέλει, τι θα μπορούσε να καταφέρει αν ήταν όλοι καλά σωματικά, αλλά με υποθέσεις άκρη δεν βγαίνει. Τα δεδομένα είναι αυτά και με τούτα μιλάμε. Η Ζαλγκίρις έπαιξε μπάσκετ και πήρε τρία ματς της σειράς και ο Ολυμπιακός με ψυχή, αυταπάρνηση… γιουρούσια και κόσμο πήρε ένα. Δεν θα μπορούσε να ποντάρει στην πρόκριση μόνο με αυτά. Αν δεν παίξεις μπάσκετ, αν δεν εμφανίσεις πράγματα δεν σου χαρίζεται τίποτα. Καμία πρόκριση, κανένα Βελιγράδι- που… τρομάρα μας το θεωρούσαμε και δεδομένο- κανένα «σπίτι» μας. Και τώρα που τελείωσε για τον Ολυμπιακό το Final 4, να πούμε πως οι Σέρβοι έχουν πολύ λίγα εισιτήρια στην κατοχή τους. Τα περισσότερα τα έχουν οι Τούρκοι. Γιατί λυσσάξαμε για όλα αυτά και τα είχαμε και δεδομένα. Άλλο τα λόγια κι άλλο οι πράξεις όμως. Σε κάθε επίπεδο.
Η Ζαλγκίρις κέρδισε τον Ολυμπιακό με κάθε τρόπο. Με 72% στα δίποντα στο game 3, με 54% στα τρίποντα στο 4ο, με περισσότερες κατοχές ο Ολυμπιακός και 18 πόντους από διπλή ευκαιρία (στο game 3), με «ναρκοπέδιο» στη ρακέτα της κα παγίδες στους ψηλούς, με ψηλά κορμιά και physical game, με ταχύτητα δύο φορές πάνω από αυτόν, με εικόνα που έμοιαζε λες και παίζει με 6 παίκτες ή ο Ολυμπιακός με 4. Δεν την προλάβαινε, δεν μπορούσε να την ελέγξει, να απαντήσει… Κάθε φορά εμφάνιζε και κάτι και ο Ολυμπιακός τίποτα. Πόνταρε σε ένα πλάνο που δεν «τρέχει» και μάλιστα με παίκτες καταπονημένους και τραυματισμένους.
Ο αποκλεισμός είναι επίπονος, είναι οδυνηρός και έσπειρε απογοήτευση, νεύρα και στεναχώρια στην ομάδα. Δε είναι εύκολο να μαζέψουν τα κομμάτια τους, ψυχολογικά και σωματικά, αλλά οφείλουν και πρέπει να το κάνουν, για να διεκδικήσουν τον τελευταίο στόχο της χρονιάς. Το πρωτάθλημα, το οποίο θα ξεκινήσει από ΟΑΚΑ με μειονέκτημα έδρας και αναμένεται να ζήσουμε όσα ζήσαμε μαζί όλα αυτά τα χρόνια. Βλέπετε την κατάσταση στην Ευρωλίγκα. Φανταστείτε και σε κάτι που είναι κεκτημένο χρόνια τώρα.
Ένας στόχος έμεινε για να «σωθεί» η χρονιά ώστε ο Ολυμπιακός για 2η συνεχόμενη σεζόν να μην μείνει με άδεια χέρια. Ένας στόχος ο οποίος ΑΝ επιτευχθεί- γιατί με την εικόνα που βγάζει η ομάδα μόνο σιγουριά δεν σε εμπνέει και επιπρόσθετα ο χρόνος δεν είναι επαρκής- σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να σβήσει, να διαγράψει, να βοηθήσει ώστε να ξεχαστούν τα λάθη που έφεραν αυτή την εικόνα. Όχι τον αποκλεισμό, αλλά την εικόνα στο παρκέ με την Ζαλγκίρις να τον κερδίζει στα τρία παιχνίδια με μέσο όρο 13 πόντους διαφορά και 89 πόντους μέσο όρο στην επίθεση της.
Ναι, δεν είναι μόνο μάγκας ο Ολυμπιακός να παλεύει με θηρία με υπερδιπλάσια μπάτζετ και να πηγαίνει στα Final 4, το έκανε και η Ζαλγκίρις με μικρότερο μπάτζετ από αυτόν. Τον Ντέιβις τον ανανέωσαν με 400-500 χιλιάρικα, δεν έπαιρνε αυτά όταν τον πήραν, ο Πάνγκος παίρνει 300, ο Ουλανόβας 150 και του δίνουν 400 τώρα και λέει όχι. Δεν θα περνάει συνεχεία το Τοπ8, αλλά θα πιει και το ποτήρι με δηλητήριο, ωστόσο όλο αυτό θα πρέπει κατ΄εμέ να αποτελέσει ένα σκληρό μάθημα για το μέλλον. Όπως είχαν αναφέρει σε ανακοίνωσή τους οι πρόεδροι «το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν τη χαραυγή». Ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε ένα σκοτάδι το οποίο φαίνονταν με μαθηματική ακρίβεια πως θα έμπαινε και δεν ξέρουμε αν είναι ακόμα και… το πιο βαθύ.
Αν και δεν είναι της ώρας, γιατί η ομάδα έχει μπροστά της ακόμα έναν στόχο, τα σημαντικότερα κεφάλαια που οδήγησαν σε αυτόν το δίκαιο αποκλεισμό (που αν δεν ήταν αντίπαλος ο Ολυμπιακός δεν πιστεύω ότι δεν θα ήθελε κανείς την Ζαλγκίρις στο Final 4 με το μπάσκετ που παίζει) είναι κατ΄εμέ δύο: Πρώτον, επιλογές και διαχείριση/ρόλοι παικτών και δεύτερον, τραυματισμοί.
Είναι υπερφυσικό, είναι ανεξήγητο, είναι πέραν από τη σφαίρα της φαντασίας αυτό που συμβαίνει στον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια και ειλικρινά δεν θέλω να ακούσω ξανά για το φετινό παράδειγμα της Ρεάλ ή της ΤΣΣΚΑ με Χάινς και Ντε Κολό, ούτε για την περσινή Μπαρτσελόνα. Έχουν μία κακή χρονιά αφενός αυτές και όχι κάθε χρόνο κυκεώνα τραυματισμών, αφετέρου μπορούμε να παραθέσουμε άλλες δέκα ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό, που παίζουν ίδια παιχνίδια αλλά αυτό το κακό δεν τους έχει βρει. Ναι, έχουν συμβεί και ατυχίες, δεδομένα και αναμφισβήτητα, αλλά τα περισσότερα φαίνεται πως είναι αστοχίες. Φτάσαμε να δίνει ο Ολυμπιακός ματς ζωής ή θανάτου στο Κάουνας και ο Πρίντεζης να κάθεται με απλανές βλέμμα στον πάγκο, ανενεργός, να μην μπορεί καν να κάνει προθέρμανση, να είναι έτοιμος να βάλει τα κλάματα για… έναν κάλλο. Ούτε καν για διάστρεμμα.
Η διαχείριση του ρόστερ είναι ένα (ακόμα) κομμάτι κομβικό. Φτάσαμε να παίζει ο Ολυμπιακός στο Κάουνας do or die ματς χωρίς ξένους ή για να το θέσουμε πιο σωστά με μια χούφτα παίκτες τη στιγμή που η Ζαλγκίρις έβγαζε διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Πάνγκος, Ντέιβις, Γιανκούνας, Μίτσιτς, Μιλάκνις, Τουπάν, ζημιά έκαναν οι Ούντριχτ και Καβαλιάσουκας, για τον Ουλανόβας λέγαμε πως έμεινε άποντος στο 3ο αλλά έβαλε… 20 στο 4ο.
Άφαντος ο Μακλίν, ο Μιλουτίνοφ με πρόβλημα στο γόνατο και ακόμα ένα διάστρεμμα «κληρονομιά», από τραυματισμό και ο Στρέλνιεκς, ο Τόμπσον από… υπερόπλο που ήρθε (όπως έλεγαν οι συστάσεις) να είναι… τουρίστας στην ομάδα και ουσιαστικά εκτός αυτής σε όλα. Πραγματικά σε έναν κόσμο πολύ διαφορετικό. Αν τον ρωτήσεις τι έγινε τώρα, δεν θα ξέρει τι να πει. Ο Ουίλτζερ από εκτός ροτέισον έπαιξε στο 4ο και έβαλε 12 πόντους, τη στιγμή που ο Μπράουν που προτιμήθηκε στο 3ο και ξεκίνησε στο ημίχρονο αντί του Ρόμπερτς δεν πάτησε παρκέ. Όχι ότι θα βοήθαγε, δεν λέω αυτό, τη λογική και το σκεπτικό προσπαθώ να καταλάβω. Και δεν είναι μόνο οι ξένοι. Δεν βοήθησαν και Έλληνες υγιείς. Επίσης ο Μπράουν είναι ένα καλό και γερό μάθημα και για τον κόσμο. Που ήθελε πάση θυσία «όνομα». Ορίστε το όνομα… Φυσικά φταίει και η διοίκηση που ικανοποίησε τις επιταγές του κόσμου βλέποντας το δάσος και όχι το δέντρο.
Ο Ολυμπιακός αγωνιστικά δεν πιστεύω ότι έχει να επιδείξει κάτι άλλο. Κάτι διαφορετικό, κάτι παραπάνω. Ίσως μάλιστα να έκλεισε και ο κύκλος. Θα προχωρήσει (υγιείς να είναι όλοι) με τον χαρακτήρα που διαθέτει και τις προσωπικότητες που έχει στο ρόστερ του, με την καρδιά και την ψυχή μέχρι τέλους, αλλά από το καλοκαίρι- αν όλα πάνε καλά- θα πρέπει να ληφθούν γενναίες αποφάσεις.
ΥΓ: Δεν θέλω να το πάρει η Ζαλγκίρις για τον προπονητή της – ο οποίος στη δουλειά του είναι εξαιρετικός και οργάνωσε τα πάντα στο Κάουνας, όχι μόνο το αγωνιστικό κομμάτι- αλλά θέλω να το πάρει γι αυτόν τον κόσμο. Που ζει και αναπνέει γι αυτή την ομάδα και το μπάσκετ, που χαίρετε τους αγώνες με την ψυχή του, που είναι πολιτισμένος δίνοντάς μας το χέρι του (πλην ελαχίστων ειρωνικών αλλά μέχρι εκεί), που χαίρετε με τα λίγα ενώ μπασκετικά του αξίζουν περισσότερα.
ΥΓ2: Χαίρομαι που στο Κάουνας ήρθαν περίπου 60 οπαδοί του Ολυμπιακού. Λυπάμαι για τα λεφτά που σπατάλησαν και την απογοήτευση που πήραν, αλλά τουλάχιστον είδαν και αυτοί (γιατί εμάς ίσως να μην μας πιστεύουν) πως είναι η πραγματική έδρα. Πως ουσιαστικά βοηθάς την ομάδα σου. Ούτε με τραμπούκες, ούτε με κροτίδες, ούτε με τίποτα. Μόνο με φωνή και σφυρίγματα. Με χειροκροτήματα μετά από άστοχες προσπάθειες. Το σκοτάδι και η χαραυγή που λέγαμε. Αν δεν το ζήσεις δεν το πιστεύεις. Τους έχω ζήσει και σε ήττα. Δεν φύγανε στο 35΄. Έμειναν εκεί μέχρι τέλους και χειροκρότησαν το καμάρι τους.
ΥΓ3: Αν είμαι απαισιόδοξος στο αγωνιστικό κομμάτι για τους τελικούς αυτό επικεντρώνεται στη λέξη «αθλητικότητα», πέραν όλων των υπόλοιπων παραμέτρων.
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
Δεν θα κερδίζει πάντα… η ψυχή!
Ο Θεόφιλος Τυριντζής αναγνωρίζει την ανωτερότητα της Ζαλγκίρις και το μπάσκετ που παίζει και τονίζει πως ο Ολυμπιακός θέλει και το πιστεύει, το ερώτημα είναι όμως… μπορεί;
Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια… ο Θεός γελάει!
Τη στιγμή που ο Ολυμπιακός έχει τα προβλήματά του και την διεκδίκηση του πρωταθλήματος μπροστά του, ξεκίνησαν οι… επιτακτικοί λόγοι για την «επόμενη μέρα» όταν το βασικό και σημαντικό θέμα είναι άλλο!
Με τρέλα και καρδιά... και όπου βγει!
Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για τους τσόγλανους με τα «ερυθρόλευκα», για την τακτική του Σφαιρόπουλου και τη Θύρα 7, αλλά και το… δύσκολο Κάουνας ελέω ενέργειας και αντοχής!
Όσοι μείνανε… μέχρι τελευταίας πνοής!
Ο Θεόφιλος Τυριντζής παραθέτει τραυματισμούς, αντοχή, διαιτησία αλλά και… αθλητικότητα και plays για το 1-0 της Ζαλγκίρις και αναρωτιέται, θα το κάνει ξανά ή ο κύκλος έκλεισε;
