Οι ρίζες της αυτοκρατορίας

Δευτέρα, 21 Μαΐου 2012 - 00:04

Συνέντευξη γεμάτη αναμνήσεις έδωσαν στον «ΓΑΥΡΟ» της Πέμπτης, 17 Μαΐου, και τον συντάκτη του, Λευτέρη Ελευθερίου, οι Θοδωρής Βλάχος και Χάρης Παυλίδης. Οι τεχνικοί των ομάδων πόλο Ανδρών και πόλο Γυναικών αντιστοίχως θυμήθηκαν την κατάκτηση του πρώτου νταμπλ του Ολυμπιακού, το 1992, όταν ήταν και οι δύο παίκτες της ομάδας.

«Πέρασαν είκοσι έτη από το πρώτο νταμπλ στην ιστορία του Ολυμπιακού. Το 1992 έμοιαζε να έχει έρθει για την ομάδα το πλήρωμα του χρόνου, αυτό που από το 1971 την είχε ξεχάσει. Ηταν ούτως ή άλλως υπολογίσιμος αντίπαλος από τα προηγούμενα έτη, στα τέλη της δεκαετίας του ’80, αλλά εκείνη τη χρονιά ήταν και μία έτοιμη να ανέλθει στον ελληνικό θρόνο ομάδα. Είκοσι χρόνια μετά αυτή η επιτυχία παραμένει ακόμα ζωντανή στα τμήματα πόλο, μια και οι δύο προπονητές τους, ο Θοδωρής Βλάχος στους Άνδρες και ο Χάρης Παυλίδης στις Γυναίκες, ήταν συμπαίκτες σε αυτή την ομάδα, αλλά όχι μόνο εκείνοι: ο υπεύθυνος της ακαδημίας πόλο και βοηθός προπονητής στους Ανδρες, Δημήτρης Κραβαρίτης, αλλά και οι δύο προπονητές στην ακαδημία, Σάκης Πλατανίτης και Νίκος Βενετόπουλος, ήταν σε αυτή την ομάδα που πήρε τα πρωτόλεια για να χτιστεί αυτή η ανεπανάληπτη αυτοκρατορία του Ολυμπιακού στο πόλο.

Με τη σεζόν να έχει φθάσει σε οριακό σημείο και τις ομάδες να ξεκινούν τη διεκδίκηση των στόχων τους- την ομάδα πόλο Ανδρών να παίζει αύριο ημιτελικό Κυπέλλου με τον ΝΟ Βουλιαγμένης και το συγκρότημα πόλο Γυναικών να υποδέχεται τον Τρίτωνα Αμαρουσίου την ίδια ώρα (20:00)- οι Βλάχος και Παυλίδης θυμήθηκαν μερικά από τα στιγμιότυπα εκείνης της χρονιάς, που οδήγησαν στη δύσκολη κατάκτηση του Κυπέλλου και στην ευκολότερη του πρωταθλήματος.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ένα πρωτάθλημα πριν από 20 χρόνια έγινε το εφαλτήριο για να ξεκινήσει μία απίστευτη αυτοκρατορία του Ολυμπιακού στο ελληνικό πόλο.

ΘΟΔΩΡΗΣ ΒΛΑΧΟΣ: Για να πάρουμε το πρωτάθλημα το 1992, είχαν έρθει πολλοί παίκτες πριν. Ο Χάρης (σ.σ. Παυλίδης), ο Θέμης ο Χατζής, ο Μάκης ο Βολτυράκης. Από το 1988 είχε αρχίσει να φτιάχνεται η ομάδα του πρωταθλήματος. Καταρχήν, το 1991 γινόταν η κουβέντα ότι ο Ολυμπιακός έχει 20 χρόνια να πάρει πρωτάθλημα. Περισσότερο και από αυτό, ακόμα, ότι δεν είχαμε νικήσει 20 χρόνια τον Εθνικό.

ΧΑΡΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ: Την προηγούμενη χρονιά τον είχαμε νικήσει. Τη σεζόν 1990-91.

Θ.Β.: Ωραία. 19 χρόνια. Και 10-9 σκορ. Μάλιστα σε εκείνο το παιχνίδι είχαν γίνει τα περίφημα επεισόδια, που ανέβηκε ο συγχωρεμένος ο Νώντας Σαμαρτζίδης στην κερκίδα.

Χ.Π.: Ηταν κάτι συγκλονιστικό να χάσει ο Εθνικός από τον Ολυμπιακό. Ο Βλάχος είχε βάλει το νικητήριο γκολ.

Θ.Β.: Στο πιο χαρακτηριστικό ζευγάρι της ελληνικής υδατοσφαίρισης, αυτή η νίκη ήταν για τους Ολυμπιακούς μία ανάσα. Ηταν το κλικ που έκανε στην ομάδα και ζητούσε έπειτα περισσότερα. Υπήρχε μεγάλη δίψα για να πάρει ένα πρωτάθλημα και με το υλικό που είχε η ομάδα φαινόταν ότι μπορούσε να τα καταφέρει. Και εμείς για αυτό πήγαμε στον Ολυμπιακό.

Χ.Π.: Ήταν η σηματοδότηση μίας άλλης πορείας του Ολυμπιακού. Φαινόταν ότι είχε έρθει η ώρα, ότι είχε ωριμάσει το έδαφος. Από το 1988, όταν ήρθαν ο Βλάχος, ο Λούδης και ο Βενετόπουλος, είχαν περάσει κάποια χρόνια.

Θ.Β.: Το 1988 ο Ολυμπιακός πάλεψε για να μείνει στην κατηγορία. Εγιναν τέσσερις μεταγραφές, το 1989 ήρθαμε τρίτοι, το 1990 πέμπτοι και το 1991 πάλι τρίτοι.

Ε: Και έτσι φθάνουμε στο 1992, που ο Ολυμπιακός κατακτά το πρωτάθλημα σχετικά εύκολα.

Χ.Π.: Ναι, σχετικά εύκολα ήταν. Ήταν Final 4, δεν ήταν πλέι οφ. Μετέφερες τη βαθμολογία της κανονικής περιόδου. Εμείς ήμαστε στην πρώτη θέση, είχαμε διαφορά από τις άλλες ομάδες και με τις τρεις πρώτες νίκες που κάναμε στην τελική φάση είχαμε πάρει το πρωτάθλημα, ακόμα και αν χάναμε στα υπόλοιπα τρία παιχνίδια.

Θ.Β.: Εμείς είχαμε ήδη +3 ή κάτι τέτοιο από την κανονική περίοδο.

Ε: Και ποιες άλλες ομάδες ήταν;

Χ.Π.: Εθνικός, Βουλιαγμένη και Γλυφάδα.

Ε: Α, οι παραδοσιακές δυνάμεις. Ηταν καλοκαιρινό το πρωτάθλημα τότε;

Χ.Π.: Όχι, κανονική σεζόν. Από Οκτώβριο που ξεκινήσαμε, μέχρι τον Ιούνιο.

Θ.Β.: Βέβαια είχε προηγηθεί το Κύπελλο. Αυτός ήταν ο πρώτος τίτλος.

Χ.Π.: Πήραμε το Κύπελλο τον Μάιο και μετά κατακτήσαμε το πρωτάθλημα.

Ε: Σε ποιο κολυμβητήριο είχε γίνει;

Χ.Π.: Στο ΟΑΚΑ.

Θ.Β.: Κατάμεστο το ΟΑΚΑ. Είχαν έρθει χιλιάδες Πατρινοί, στο κολυμβητήριο ήταν μισοί Πατρινοί και μισοί Ολυμπιακοί.

Ε: Το κολυμβητήριο που πήρε η Βουλιαγμένη το Κυπελλούχων;

X. Π: Ναι, αυτό.

Ε: Και, δηλαδή, αυτό το κολυμβητήριο ήταν γεμάτο;

X.Π.: Είχε 7.000 φιλάθλους. Είχαν έρθει από την Πάτρα 50-60 πούλμαν.

Θ.Β.: Η μισή Πάτρα είχε έρθει.

Χ.Π.: Ηταν πολύ καλή ομάδα ο ΝΟΠ τότε.

Ε: Ποιος ήταν ο καλύτερος παίκτης της;

Χ. Π: Είχε τον Μπιτσάκο, τον Λυκούδη, τον Γεωργαρά. Είχε μία φουρνιά πολλών καλών παικτών. Νέα παιδιά.

Ε: Ο Γεωργαράς είναι ο αριστερόχειρας που παίζει ακόμα εκεί;

Χ.Π.: Ναι, ναι.

Ε: Ηταν εύκολος τελικός ή όχι;

Χ.Π.: Τι εύκολος; Ο πιο δύσκολος τελικός ήταν αυτός.

Θ.Β.: Ηταν για τους περισσότερους από εμάς ο πρώτος τελικός. Δεν ξέρεις τα μονοπάτια για να παίξεις ένα τέτοιο ματς. Μαθαίνεις.

Χ.Π.: Και αυτός που καθάρισε εκείνο το παιχνίδι, τελικά, ήταν εκείνος που είχε τη μεγαλύτερη εμπειρία, ο Αντώνης Αρώνης. Ηταν εκείνος που πέτυχε το τελευταίο γκολ, είχαμε νικήσει με 9-8.

Ε: Σε ποιο παιχνίδι πανηγύρισε η ομάδα το πρωτάθλημα;

Χ. Π: Το πανηγύρισε αφού είχε νικήσει ένα παιχνίδι της.

Ε: Δηλαδή;

Χ.Π.: Γινόντουσαν δύο παιχνίδια κάθε μέρα. Εμείς παίζαμε με τη Γλυφάδα και ο Εθνικός έπαιζε με τη Βουλιαγμένη. Αν νικούσε ο Εθνικός, εμείς βγαίναμε και μαθηματικά πρωταθλητές. Παίξαμε, πήγαμε και είδαμε το παιχνίδι μετά και πανηγυρίσαμε στην κερκίδα το πρωτάθλημα.

Ε: Σε ποιο κολυμβητήριο;

Χ.Π.: Στο Παπαστράτειο. Αλλά, ουσιαστικά, η απονομή έγινε στη Βουλιαγμένη την τελευταία αγωνιστική.

Ε: Πάντως, ο Ολυμπιακός είχε αρχίσει να νικάει τον Εθνικό.

Θ.Β.: Στον δεύτερο γύρο της προηγούμενης χρονιάς είχαμε νικήσει με 19-8!

Χ.Π.: Το έβλεπα στην τηλεόραση εκείνο το ματς. Θυμάμαι τον Κραβαρίτη, είχε βάλει πολλά γκολ στο παιχνίδι, να δίνει συνέντευξη.

Ε: Μετά το πρώτο πρωτάθλημα, ο Ολυμπιακός πώς συνέχισε να νικάει;

Θ.Β.: Είχε το πιο ποιοτικό ρόστερ κάθε χρονιά και μετά ήρθε ένας προπονητής που ήταν από τους καλύτερους στον κόσμο τότε, ο Μπόρις Ποπόφ. Νομίζω ότι ο σχεδιασμός γινόταν ώστε να κατακτά τίτλους, και για αυτό πήγαινε έτσι.

Ε: Και πώς μπήκε στην ευρωπαϊκή ελίτ;

Θ.Β.: Αυτό έγινε λίγο αργότερα. Για εμάς ήταν δύσκολα τα πράγματα στην αρχή, το επίπεδο που παιζόταν το ευρωπαϊκό πόλο ήταν πολύ υψηλό.

Χ.Π.: Δεν υπήρχαν ξένοι παίκτες. Και εμείς ήμαστε νέα παιδιά. Όταν είσαι 20 χρονών, είσαι νέος. Για αυτό και δεν είναι εύκολο ούτε να πάρεις το πρωτάθλημα, ούτε να διακριθείς στην Ευρώπη. Και εμείς προερχόμασταν από μικρές ομάδες. Ο Θόδωρος από τον Βόλο, εγώ από τον Αρη, ο Κώστας (σ.σ. Λούδης) από τον ΠΑΟΚ, ο Μάκης (σ.σ. Βολτυράκης) από τα Χανιά.

Θ.Β.: Ο καθένας ήταν ο καλύτερος παίκτης στην ομάδα του. Αλλά μία ομάδα όπως ο Ολυμπιακός δεν θέλει 10 ηγέτες. Επρεπε να βρούμε τον ρόλο μας, έπρεπε να κάνουμε κάποια πράγματα που δεν είχαμε ξανακάνει.

Χ.Π.: Εμένα ο Ολυμπιακός με πήρε ως φουνταριστό και έπαιζα αμυντικός.

Θ.Β.: Θέλει χρόνο για να αποκτήσει ταυτότητα μία ομάδα, να τους βάλεις όλους σε κάποιο καλούπι και να πεις ότι παίρνω από τον καθένα το καλύτερό του.

Ε: Οπότε χρειάστηκαν αυτά τα τρία χρόνια για να πάει στην κορυφή.

Θ. Β: Γινόντουσαν προσθήκες, όπως του Θέμη του Χατζή.

Ε: Ο Ολυμπιακός ήταν πάντα της λογικής να αγοράζει παίκτες;

Χ. Π: Ναι. Μόνο ο Δημήτρης Κραβαρίτης, ο Σάκης Πλατανίτης και ο Φάνης Κουντουδιός ήταν παιδιά που προερχόντουσαν μέσα από την ομάδα.

Θ. Β: Μόλις έφθασαν στα 18 αυτοί, δεν υπήρχε τίποτα από πίσω. Ούτε τμήμα. Τίποτα. Δεν είχε υποδομές, αλλά δεν μπορούσες να κάνεις κάτι. Και πάλι καλά που τότε πήγαινε και έκανε κινήσεις με κάποιους νέους παίκτες και δεν έπαιρνε μεγαλύτερους. Χρειαζόταν ένας αντίστοιχος Αρώνης για να παίξει ένα συγκεκριμένο ρόλο. Παρ’ όλα αυτά έπαιρνε έναν ή δύο παίκτες από την εθνική Νέων,

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ

Η συζήτηση έφθασε και στο θέμα του κολυμβητηρίου, που ο Ολυμπιακός δεν έχει ευτυχήσει να αποκτήσει. Ανθρωποι όπως είναι ο Βλάχος και ο Παυλίδης, που βρίσκονται μέσα στην ομάδα, μπορούν να γνωρίζουν, όχι αψήφιστα ή επιπόλαια, ούτε καν επειδή είναι τόσο εμφανές, το τι έχει χάσει ο Ολυμπιακός από το γεγονός ότι δεν έχει το δικό του σπίτι.

Ε: Τι ζημία έχει ο Ολυμπιακός από το γεγονός ότι δεν έχει το δικό του κολυμβητήριο;

Χ.Π.: Κάνα δυο Κύπελλα Πρωταθλητριών ακόμα, σε Ανδρες και σε Γυναίκες. Τουλάχιστον. Είμαι σίγουρος.

Θ.Β.: Και κυριαρχία σε όλα τα επίπεδα. Θα είχε παιδιά δικά του, στις ομάδες πόλο. Τη χρονιά που πήραμε το Κύπελλο Πρωταθλητριών, έσπασαν τα τηλέφωνα από γονείς που ήθελαν να φέρουν τα παιδιά τους στο πόλο. Και εμείς δεν είχαμε τμήματα υποδομής. Αν οι υπόλοιπες ομάδες που έχουν τον δικό τους χώρο, έχουν 150 παιδιά τη χρονιά, ο Ολυμπιακός θα είχε 500. Από αυτά, ένα θα βγάλεις με πολύ ταλέντο, κάθε χρόνο. Αν τότε ήταν 10 χρονών, τώρα θα ήταν 20 και δεν θα ήσουν αναγκασμένος να αγοράσεις κάποιον άλλο. Θα είχες και δικούς σου αθλητές. Θα είχες χρόνο να κάνεις προπόνηση. Τώρα κάνουμε στο «Καπαγέρωφ» μιάμιση ώρα προπόνηση. Γιατί; Γιατί είναι ο Εθνικός, είναι η κολύμβηση, είναι πολλά πράγματα.

Χ.Π.: Για μένα, όταν πήραμε το πρωτάθλημα και αρχίσαμε να το κατακτάμε, είχαμε φτιάξει ομάδα, είχαμε φτάσει κάπου, έπρεπε να γίνει στον σχεδιασμό το παραπάνω βήμα. Να βάλει η διοίκηση μπρος για το δικό της σπίτι. Ας έκοβε χρήματα από το ανδρικό τμήμα, δεν ξέρω πώς. Να μου πεις, πήρε πρωταθλήματα ο Ολυμπιακός, πήρε Κύπελλα. Όμως αυτό που θα έμενε ως έργο θα ήταν το κολυμβητήριο. Αυτή είναι η διαφορά.

Ε: Αυτό που μπορεί να κάνει μία ομάδα υπερδύναμη, να την κρατήσει ψηλά για πάρα πολλά χρόνια.

Θ.Β.: Δημιουργείς σχολή δική σου.

Χ.Π.: Το δύσκολο είναι να έχεις το έμψυχο υλικό. Καλούς παίκτες και καλούς προπονητές. Πισίνα βρίσκεται. Για να σου δώσω να καταλάβεις, σε μία συζήτηση μας είχε πει ο Στάμενιτς ότι τόσο καλοί προπονητές που υπάρχουν στην Ελλάδα, στη Σερβία δεν υπάρχουν. Σκέψου τώρα να είχαμε εμείς μία πισίνα, όπως η Παρτιζάν έχει τη δική της. Πόσο μεγάλη θα ήταν η διαφορά στον Ολυμπιακό, στις υποδομές. Εδώ με τις διαδρομές στα Βοτσαλάκια και οι ομάδες των υποδομών κατακτούν μετάλλια και διεκδικούν πρωταθλήματα.

Θ.Β.: Για να παίξουν παιδιά στην τελική φάση πρωταθλημάτων, χρειάζεται να κάνουν την προπόνησή τους, τη γυμναστική τους, να παίξουν παιχνίδια. Δεν γίνεται με τις σειρές στα Βοτσαλάκια. Κολυμπάει η κυρία δίπλα και εσύ θέλεις να κάνεις δουλειά για να παίξει η ομάδα σου στην τελική φάση. Και έχεις πέντε διαδρομές. Είναι ενάντια στους νόμους των πιθανοτήτων, δεν γίνεται να βγάλεις παιδιά. Είναι σαν να κάνεις προπόνηση σε ένα γηπεδάκι 5x5 και ξαφνικά να έρθεις στο Καραϊσκάκη για να παίξεις.

Χ.Π.: Είναι υπέρβαση αυτά που έχει καταφέρει η ακαδημία.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!